Categorie: Reizen

Gevonden! Sinds we niet meer in de B&B in Palestrina zijn kon ik ook niet meer bloggen. Helaas, want vers van de pers zijn de verhalen natuurlijk het beste.
In telegramstijl nu dan maar.
Het weer is perfect met af en toe een bui, natter dus dan in Nederland, en ik denk zelfs iets koeler als ik de verhalen zo hoor. Maar ik ben zeer tevreden want Rome met 20° en zon is warm genoeg. De mensenmassa”s (waar is de hoge komma??) maken het automatisch 5° warmer.

Vandaag zijn we in het Colosseum geweest. Vroeg gekomen dus nauwelijks een rij. Indrukwekkend en zeker de moeite waard. Tot onze verbazing zouden er in het Colosseum, volgens onze gids, geen christenen voor de wilde dieren zijn gegooid. Waarop ze dat baseerde hebben we niet gevraagd, maar gaan we wel eens nader onderzoeken. Ik weet niet anders dan dat er in de 1e eeuw regelmatig christenen daar stierven omdat het niet aanbidden van de keizer als hoogverraad werd gezien. Op de plek waar vroeger de keizer zat, staat nu een groot kruis.

We zijn eergisteren in het Vaticaans museum geweest. Vooral om de Sixtijnse kapel te zien. ook hier vielen de rijen buiten mee, maar wat duurt het eindeloos voor je dan eindelijk de kapel wordt binnengeleid. Ik was al doodop van alle indrukken toen we daar aankwamen. Wat een kunst, wat een decoraties, wat een rijkdommen. De pausen wisten wel wat ze met het geld van de aflaten moesten doen. Gelukkig hadden ze goeie smaak. We hebben een uur of zo doorgebracht in de kapel en verder nog de schilderijen van Rafael gezien. Toen was ik geheel verzadigd, van schilderijen en mensen. Wat is het daar druk!

Toen we buiten kwamen en naar de St. Pieter liepen begon het te stortregenen. Maar ook daar: wachten en door een beveiligingspoortje. Kletsnat de Pièta bekeken van Michelangelo. Prachtig en een regenbui wel waard. De rest van de kerk hebben we gelaten voor wat het is: een grote ruimte vol pracht en praal. Liever naar wat kleinere kerken.

Het Parthenon was een ander hoogtepunt. Ik kan nauwelijks verwerken dat een gebouw al zo lang er staat en twee duizend jaar geleden in al z’n pracht bedacht en gebouwd werd.

Jullie snappen dat mijn voeten al heel wat kilometers hebben afgelegd. Ik ben verbaasd over hoe goed het gaat! Dat is echt een gebedsverhoring want van tevoren heb ik er over in gezeten hoe dat moest gaan met m’n pijnlijke voet. Ik heb ontdekt dat we echt een nieuw matras nodig hebben. Ik slaap in deze Italiaanse bedden (met binnenvering) beter dan in m’n eigen (harde) bed.

Ook van de auto maken we trouwens dankbaar gebruik door naar plaatsen buiten Rome te gaan om even aan de drukte te ontsnappen. Je zit betrekkelijk snel (daar zorgen de Italianen wel voor!)op het (mooie) platteland. Gisteren hebben we een prachtige tocht gemaakt na ons bezoek aan de International Baptist Church in Rome. Mooie dienst bijgewoond en wat mensen gesproken. De meeste leden zijn van niet-westerse afkomst. Afrikanen, Philipino’s, Chinezen en een enkele blanke Amerikaan of Italiaan. De dienst is engelstalig en was heel gelovig en bijbels. De voorganger was een amerikaan die op z’n veertigste tot geloof was gekomen en op z’n 53e via OM de zending in was gegaan. Hij woonde sinds 7 jaar in Rome en had veel contact met roomse gelovigen die naar een echte relatie met Jezus Christus verlangen.

Ons laatste B&B adres is OK wat betreft de kamer, maar vreselijk wat betreft lokatie. We zitten ergens onder een zesbaans autoweg die in aanleg is of zo. De helft van de buurt wordt afgebroken en ziet er daarom totaal verwaarloosd uit…ook een stukje Rome dus.

Mijn tijd is op. Ook onze tijd hier in Rome. Morgen vliegen we terug. Ciao!

Vandaag was het soort ideale dag waarop een mens zich afvraagt waarom niet alle dagen zo kunnen zijn. Het was warm, met een koel briesje. Het is Italie, met de groene cypressen, de olijfgaardes, de heuvels, de mensen met hun gepassioneerde gesprekken, de piazzas in de oude stadjes,de barretjes waar je voor 1 euro de lekkerste capucinnos drinkt, de nauwe straatjes met eeuwenoude huizen en kerken en wij reden er rond in onze Fiat Punto. Genieten en nog eens genieten.

Vandaag voerde de Fiat ons naar Palestrina, jawel, de geboorteplaats van de musicus, 16e eeuw. Onze B en B bevindt zich in een buitenwijk van Palestrina, in het dal, maar de stad zelf ligt hoog tegen een bergwand aan. We zijn helemaal omhoog gereden, oa om de overblijfselen van een oude tempel te zien die bijna de hele bergwand in beslag neemt. 2 kerken van binnen bekeken en verder naar Tivoli. Daar was het drukker vooral in de omgeving van Villa d Este, een prachtige oude villa met tuinen, uit de 16e eeuw. Aangezien we ons liever wilden verdiepen in het oude Rome en de zomerverblijven van de keizers zijn we verder gereden naar Villa Hadrianus, een onvoorstelbaar indrukwekkend complex van villas, baden, bibliotheken, en andere gebouwen die onderdak boden aan de keizer en duizenden mensen in zijn gevolg in de 2e eeuw AD. Hadrianus was de keizer die de muur in Schotland liet bouwen en weg was van de Griekse cultuur.
We hebben 3 uur rondgelopen tussen de ruines. Tot in de troonkamer aan toe. Even werd het weer zonneklaar Wie de geschiedenis leidt en beheerst. Je staat op de plek waar de troon van de grote keizer stond, waar dienaren, vrienden en familie hem aanbaden, volgden, gehoorzaamden en vleiden. Waar zelfs nu de luxe en rijkdom nog op je afkomen. En alles is afgebrokkeld, vergaan en tot niets gekomen. Ik krijg daar kippevel van en hoop. Er komt telkens in de geschiedenis weer een dag dat grote leiders die hun macht misbruiken ten val zullen komen.
Deze week staat op de gebedslijst van Open Doors Noord-Korea als onderwerp. Ik bid want ik geloof dat God sterker is dan alle dictators. Maar vandaag kon ik het zien. Op Zijn tijd brengt God alle regeringen ten val die hun eigen koers willen varen.

Vanavond weer gegeten in ons familierestaurant. Wat een ongekende luxe, 2 maaltijden per dag verzorgd door anderen. Lunch slaan we over, tenminste, we eten wat fruit en tomaatjes. Om de koolhydraten enigzins te beperken. Ontbijt is ook al zo uitgebreid. Overheerlijk. Annes Place is een echte aanrader voor wie over eigen vervoer beschikt! www.byanne.com

Geweldig. Geen ander woord te vinden. De hele dag gelopen, gelopen. Een route van 7 km dwars door het oude Rome. Soms samen met 7 miljoen anderen en dan opeens weer rustig en verlaten straatjes. Het Colosseum willen we zeker terug zien, al was het alleen maar om de daar omgekomen christenen te gedenken en eren. Het blijft nog onwezenlijk, dat ik hier loop tussen overblijfselen van een beschaving die zo oud is en zoveel invloed heeft gehad. We lezen ons suf en al die boeken gaan nu pas echt spreken.

Het weer is prachtig vandaag. Veel zon en ik heb dus een rode neus!

Vanavond weer gegeten in het familierestaurant hier in Palestrina. Wij zijn de enige toeristen en het eten is fantastisch. Pizza voor 4 euro, de lekkerste pastas, allemaal homemade. De patron komt even een praatje maken. Vanavond kregen we een grappa van het huis, een soort druivenjenever. Lekker. Ik kan nog net dit blogje schrijven, want de B en B eigenaar schonk rond 7 uur ook al rijkelijk uit zijn voorraad wijn ter ere van Labourday. In Italie echt gevierd door het nuttigen van rauwe tuinbonen, geitenkaas en wijn. De tuinbonen vind ik niet zo geslaagd, maar de rest natuurlijk wel!

Lieve mensen Viva Roma!

We zijn sinds gisteren in Rome. Sinds vandaag in een Bread en Breakfastplace buiten Rome, in een plaatsje Palestrina. Ik gebruik de pc die hier in de woonkamer staat en heb nog niet helemaal het Italiaanse keyboard onder de knie. Dus vergeef me rare leestekens en zo.

Rome is overweldigend. Waar je ook kijkt en komt is er iets bijzonders te zien. Kim had onze eerste BênB in een prachtige wijk gereserveerd. Toevallig. De BenB zelf was niet zo bijzonder. Lakens met rulletjes. Iets waar ik absoluut niet tegen kan….Om het kussen heb ik snel een t-shirt gedrapeerd, voor mijn gevoelige wangen. De lokatie was echter geweldig. Prachtige oude gebouwen uit de 19e eeuw, en ik las vandaag dat de Via Vineto de winkelpromenade was voor beroemde Italiaanse filmsterren met in hun gevolg de papperazi. De film La Dolce Vita van Fellini gebruikt de wijk als entourage. Altijd leuk als achtergrond informatie.

Wij merkten dat de wijk meer was dan een mooie buitenwijk van Rome toen we in een overdekt terrasje voor 2 cappucino 16 euri moesten betalen. We hadden geen keus. Het was de enige schuilplaats tegen een geweldige stortbui.

Bij het eten later werden we nog een keer afgezet toen we 12 euri betaalden voor een flesje bocht dat huiswijn heette. Oh het ellendige leven van de toerist.

Vanmorgen om 9 uur vertrokken naar het St.Pietersplein. Eerst met de metro, als sardientjes in een blik. Op het plein hebben we 2 plastic steoeln geconfisceerd, in navolging van vele anderen en hebben 2 uur gewacht op de verschijning van Il Pappa. We zijn niet rooms maar wel van de katholieke kerk van alle tijden en plaatsen en het leek ons een bijzondere ervaring. Dat was het ook. Er hangt op het plein een sfeer van vrolijke verwachting, alsof men wacht op een popstar of een voetbalheld. Maar waar daar drank en agressie een rol gaat spelen, wordt er hier zelfs niet gerookt, laat staan gedronken. We konden de paus niet helemaal verstaan maar henoeg om te begrijpen dat hij de opstanding van Jezus Christus benadrukte. Verder ging het nogal veel over Maria.

In de middag zijn we naar Palestrina gereden, 40 km buiten Rome, echt landelijk. Daar blijven we 6 nachten in een B en B van een engelse vrouw. Heel comfortabel en gezellig. Mooie kamer met badkamer met uitzicht over de italiaanse campagna, heuvels, olijfgaardes en in de verte bergen. Prachtig, zeker na het drukke Rome.

Morgen hopen we naar Tivoli te gaan, naar de vakantiehuizen van de Romeinse keizers zoals Hadrianus, 2e eeuw na Chr.

Nog een laatste aantekening, vanavond voor het eerst echt verrukkelijk italiaans gegeten. In het dorp hier, geen toeristen, goeie prijs en authentieke huiswijn, voor 5 euro de FLES!!! Geweldig.

Lieve lezers, ik ga morgen naar Rome…DV. Want ik ben niet lekker, maar dat hoort er bij geloof ik als je op vakantie gaat, Zal wel de spanning zijn. Ik hoop over internet te kunnen beschikken om al m’n indrukken vers van de pers te kunnen bloggen! Hou dus deze site in de gaten.

hier hopen we zondag te staan om de paus te zien en de sfeer mee te maken!!

Het is weer zover. Dinsdag vliegen we d.v terug naar Nederland. De vakantie zit erop. En meer van dat soort gemeenplaatsen.

Morgen nog de verjaardag vieren van Alouette, dochtertje van Kim’s jongste broer. Ze wordt 4 en het zal niet gauw weer gebeuren dat ze jarig is op de dag dat haar oma in Amerika en haar oom, haar nicht Jes en haar achterneefje Niek uit Nederland, op het feestje zullen zijn!! Vier generaties. Het blijft bijzonder.

Nog wat laatste indrukken.

Amerika =
…heel veel asfalt
…heel warm (tussen de 30 en 35 C al weken hier)
…heel, heel veel reclame op TV
…verrukkelijk gebak en ijs!!!!!!!!

…nog steeds vieze koffie
…zoooo comfortabel!
…vriendelijke mensen
…verfrissend informeel in kerk en maatschappij
…onleefbaar zonder auto
…niet te befietsen…

Vanmiddag de dienst bezocht van een OPC kerk in Newton. Een fusie van een Koreaanse kerk met een OPC evangelisatiepost in Boston. 90% koreaans!! Maar de meesten jong en geboren en getogen in de VS. Wij hadden langer in Korea gewoond dan de meesten van hen ooit. Maar ze spraken wel Koreaans omdat hun ouders dat nog deden thuis. Grappig. Een gemengde dienst: eerst ‘praise’ met band en ‘praiseleader’, daarna de meer traditionele dienst met gezangen e.d. Toch is de sfeer gemoedelijker, informeler. Het was een raar tijdstip dat de dienst begon (14.00 uur) dus ik had een suikerdip. In Nederland zou ik niet zo gauw een banaantje eten tijdens de dienst, maar hier…In stukjes, dat wel hoor!

Sas, als je dit leest zit je misschien al in Cuba! Kusjes!!! Veel drinken!!! Asta la vista

Dit is geen 4 sterren hotel, gewoon een ruilhuis, maar toch….Maandag kwamen we thuis en het huis glom en blonk en rook als een pas geboende badkamer. Dat was dus ook het geval. Vandaag werd ik wakker van een andere ‘help’, die speciaal gekomen was om de bedden te verschonen….Ik dacht even dat ik nog droomde. Maar nee, Mary ging voortvarend te werk en alle bedden zien er uit om zo weer in te duiken! Geweldig.

Gisteren een ‘roots’dag gehad in Cambridge, waar echtgenoot is opgegroeid en waar we ontelbare malen met de kids geweest zijn tijdens ons verblijf in Korea. Als tussenstop onderweg naar Korea of Nederland. Altijd weer leuk om rond te dwalen. De beroemde Harvard University, waar we nu overigens niet aan toe kwamen omdat we te lang in de Harvard Bookstore bleven hangen. Harvard Square, het fascinerende plein+straten erom heen met honderden boetiekjes, exotische winkels, eco-supermarktjes, en wat dies meer zij.

Echtgenoot wilde graag naar een andere beroemde plaats, nl. Mt. Auburn Cemetery. Een van de oudste begraafplaatsen in de omgeving en werkelijk schitterend om te vertoeven, hoe vreemd dat misschien ook mag klinken. Maar het is een toeristische trekpleister vanwege de natuur, de vogels en de toren die er in 1870 is gebouwd. Vanaf de bovenste verdieping heb je een prachtig uitzicht op de Boston skyline.

We hebben er rondgedwaald, oude grafstenen gelezen en de verhalen erachter tot ons door laten dringen. Vooral de kindergrafjes zijn altijd zo aandoenlijk. Er liggen veel, voor Amerika, beroemde mensen begraven, met indrukwekkende tombes. Het oudste gedeelte is heuvelachtig en langs de hellingen liggen overal verspreid de grafstenen. Je mag overal tussendoor en langs lopen. We hebben op een prachtig plekje gepauseerd (geen picknick, dat is verboden), op de trappen van een grafhuisje. In de diepte lag een meertje, overschaduwd door gigantische ‘weeping beeches’.

Op dezelfde begraafplaats ligt ook Kim’s vader begraven sinds 1967, jong gestorven op z’n 50e. Verdronken in de oceaan bij Hawai tijdens een wetenschappelijk onderzoek dat hij daar deed voor de marine. Heel tragisch. Kim is nu al 9 jaar ouder dan zijn vader ooit geweest is. Vreemd idee. We hebben even stilgestaan bij z’n graf en bij gebrek aan beter heb ik van een bloeiende hosta in de buurt 1 bloem geplukt en bij z’n graf gelegd. Niet een erg gereformeerd gebruik, maar ik had behoefte aan zo’n gebaar.

We hebben een paar dagen met zware regen achter de rug. Orkanen als Dennis (alles goed met Leendert, Sas?) trekken er gelukkig niet over ons heen, maar de gevolgen merken we wel. In de vorm van wind en regen!! Het heeft ons er niet van weerhouden leuke dingen te doen. Het tempo ligt laag, ook vanwege Niek, maar we beleven van alles.

Buiten, bij het raam waar ik nu zit te bloggen zit een schattig eekhoorntje hevig te piepen..(of is nu een chipmunk?)
Volgens Kim is dat een ‘roep’. Nou, ik heb nu even geen zin om te spelen dus ik hoop dat hij/zij een ander vriendje vindt.

Jes en Dos zijn net met de grootouders mee naar Boston vertrokken. Ze gaan daar een paar dagen heen om wat makkelijker de stad te verkennen. Mijn schoonouders wonen hartje Boston met alles makkelijk binnen bereik, ook OV, dus dat is beter dan almaar met de auto de stad in en parkeergeld betalen tot je scheel ziet.. $22 voor een paar uurtjes bij een museum, zelfde bedrag bij Blanca en Chris in de garage daar!

Ik heb dus voor 5 dagen afscheid moeten nemen van Niekepiek… Hij heeft een enorme sprong in z’n ontwikkeling gemaakt. Het lijkt wel of hij 1 kilo gegroeid is en 10x zo bewust is. Lachen en spelen met speeltjes, en alles maar observeren met grote aandacht. Z’n dijen zijn als malse kipkluifjes en z’n armpjes rond als kussentjes. Goed, voor ik helemaal in vervoering raak zal ik me op een ander onderwerp richten, wat voor de lezer interessanter is (wellicht).

Onze omgeving is niet erg opwindend. Typisch amerikaanse, landelijke wijken. Brede asfaltwegen, enorme esdoorns en dennenbomen, tuinen als golfvelden rond de comfortabel grote huizen. Allemaal in de New England stijl, klassieke vormen, van hout. Oorspronkelijk dan, er zijn er nu veel die van een soort kunststof gemaakt worden. Maar de aanblik is plezierig. Vooral comfortabel, niet erg creatief. Ik mis de variatie die je in Nederland ziet in oudere wijken en de inventiviteit van architecten. Het staat hier voor mijn gevoel een beetje stil. Als het maar practisch is en comfortabel. Is natuurlijk wat voor te zeggen!

In Boston zijn we naar het Fine Arts Museum geweest. Prachtige quilt- tentoonstelling gezien.

,

links: Allie Pettway Housetop, 1970-1975

rechts:annie mae young, blocks,2003

rechtsonder: Linda Pettway Blocks and Strips, 2003

Een gemeenschap van ex-slaven uit het zuiden van Amerika bleef bij elkaar wonen, en produceerden de mooiste quilten. Voor eigen gebruik, tot ze ontdekt werden. Alleen oude kleren en dergelijke werden verwerkt. 1 quilt bijvoorbeeld die ik gezien heb, bestond uitsluitend uit verknipte denim (spijker) broeken. Indigoblauw, met soms opzettelijk een eerder versteld gedeelte als centrum van een blok of lap. De vervaging van de kleur, de aparte naden, alles werd op een artitieke manier gebruikt. Toen ik er rondliep dacht ik gelijk enthousiast: ik gooi nooit meer een kledingstuk weg. Alles wordt van nu af aan quilt!! Maar ja, ik ben nu weer wat gekalmeerd. Misschien probeer ik nog ‘es een dekentje voor Niek…(voor de quilters onder jullie:www.quiltsofgeesbend.com/quiltmakers/)

We zijn ook naar de zg. Brimfield Antique Show geweest. Een eindeloos uitgestrekte curiosamarkt, zeg maar. Iets van 1.5 km x 0,5 km. 4000 stands. Op boerenland. Schitterend. Jes en Dos hebben mooi glas gekocht (help…het vliegtuig…) en ik heb er nota bene mijn eigenste spaarpot van toen ik 5 jaar was terug gevonden!! In Nederland ook wel gezien maar daar vroegen ze er 40 euro voor. Hier kon ik ‘m voor $5 meenemen. De spaarpot is van een soort metaal. Het is een hondenhok, met de hond ervoor. Met een schuifje doe je z’n bek open en komt een tong tevoorschijn. Daar lleg je een munt op en dan druk je op een knopje en floep, weg is de tong. Als kind was ik daar zo door gefascineerd….Margreet is in elk geval heel blij, ook als het een ander wellicht minder aanspreekt !

Er komt ook familie langs of we gaan daarheen. Kim’s ouders zien we heel regelmatig, Robin (broer onder KIm, woont in de buurt van New York) en Wendy waren er gisteren met Robinson, hun zoon. Brook (Jongste broer, woont sinds kort in New Hampshire, 3 uur van Boston) en Katy, met Alouette, hun dochtertje van 3, zijn eerder al een middag geweest. Steeds op dagen dat we lekker buiten konden zijn. Yani (jongste zus, tweeling met Brook, hebben we in Boston gezien. Die geeft leiding in een camp voor kinderen waar ze in 2 weken tijd 3 musicals instuderen + alle kostuums en wat dies meer zij…Yani was moe…De ander broer en zus zullen we niet zien. Die wonen aan de westkust. We spreken ze wel regelmatig voor de telefoon. Volgende week heeft Kim een kleine reunie. De vriend die we in de museumwinkel ontmoeten heeft wat anderen opgetrommeld en we gaan met elkaar eten! Heel leuk.