Tag: tentoonstelling

De lange weg naar Jan van Eyck

Annunciation_-_Jan_van_Eyck_-_1434_-_NG_Wash_DCIk ben onlangs naar de ‘Van Eyck’ tentoonstelling geweest in Museum Boymans in Rotterdam. De juiste titel is: ‘Op weg naar Van Eyck’. Dat bleek letterlijk van toepassing op deze tentoonstelling, ik was zó lang op weg naar Van Eyck, dat ik de schilderijen van de goede man niet heb gezien. Ik was de mensenmassa namelijk zat. Ik heb mooie schilderijen gezien ‘op weg’ naar een soort Heilige der Heiligen, een plek gecreëerd in het centrum van de ruimtes, waarbinnen de vijf uiterst kostbare en kwetsbare Van Eyck’s hingen. Ik zag schilderijen, voorwerpen en sculpturen. Devoot, fijnzinnig, zeer knap en doortrokken van een toewijding aan God en de kerk, prachtig. Maar de massa’s mensen…!  Met mijn koptelefoon op kon ik me nog enigszins onttrekken aan de drukte en de lange rijen, maar hoe dichter ik bij Van Eyck kwam, de grote meester van de olieverf, hoe langzamer we schuifelden. Dat is echt niets voor mij. Vooral omdat de voorwerpen en schilderijen geen grote afmetingen hebben en de zalen vrij schaars verlicht zijn was het zicht slecht. Ik hou gepaste afstand van mensen omdat ik het ook niet prettig vind wanneer mensen in mijn nek staan te hijgen. Dus. Zag ik niet genoeg van dichtbij. Dus haakte ik af vóór het Heilige der Heilgen.

Ik ben lekker naar een doodstille afdeling in het museum gegaan en heb in grote stille zalen op mijn dode gemak Charley Toorop, Margritte, Dali en andere modernen bekeken.

Ik zou zeggen: ‘Op weg naar van Eyck’, alleen voor de echte afficionados. Liever ga ik naar Gent, om daar, in alle rust, voor De aanbidding van het Lam te staan, dat ongeëvenaard mooie drieluik of polyptiek van de gebroeders van Eyck. Ik kan me daar geen rijen mensen herinneren.

lamgods

Antwerpen, veertigdagen/ notities bij het vasten (2) en de sperzieboon

Antwerpen
We zijn twee dagen weg geweest naar Antwerpen. Op zondag mijn ‘nalaten der dingen’ opgeschort omdat je op zondag niet hoeft te vasten. Het is immers de dag van de Opstanding. (Voor nieuwe lezers lees mijn blog Stilte en As) Het voelde rijk en luxe! Koffie na de kerk, wijntje ’s avonds bij het eten. Mijn (op dit moment) favoriete serie gekeken, Upstairs Downstairs.

Maandagochtend reden we richting Antwerpen en bespraken of we deze twee dagen wel of niet doorgingen met ‘vasten’. Ik blijf het een wat groot woord vinden voor wat ik doe (niet doe) maar goed, de dingen hebben een naam nodig. We besloten dat, aangezien we niet zo erg vaak op een korte vakantie gaan, we deze twee dagen wat coulance zouden betrachten. Anders was het vakantiegevoel weg. Het is natuurlijk een beetje slap, maar ik heb gauw de neiging door te slaan en mijn echtgenoot staat er wat makkelijker in. Ik volg hem dus graag.

We hebben twee leuke dagen gehad ondanks het werkelijk grauwste, miezer-weer. Mooie Rubensen gezien in de Onze Lieve Vrouwe kathedraal. Sublieme (gratis) rondleiding gehad van een gids. De kathedraal en Rubens zijn overdadig prachtig en mooi. Vooral de laatste hadden we tijdens het soberen echt van ons lijstje moeten schrappen. ’s Avonds nogal gezocht naar een plek om te eten en uiteindelijk in een Marokkaans restaurantje terecht gekomen met een Egyptische eigenaar. Lekkere Tajine met lamsvlees genuttigd.

De tweede dag, vandaag, hebben we een kleine tentoonstelling bezocht, heel veel gelopen, koffietjes gedronken en wat tweedehandswinkels ge- en bezocht. Niet veel bijzonders gevonden. Ik wilde ook niets kopen, maar snuffelen is altijd leuk.

Sperziebonen
Na het het eten thuis werden we geconfronteerd met het probleem van de sperzieboon. Die aten we niet, maar was het onderwerp van de achterkant van de overdenking van onze vastenkalender van Tear, een organisatie die mensen in kerken wil helpen zich te verzetten tegen onrecht en armoede. De sperzieboon wordt in de winter vaak ingevlogen uit Kenia, alwaar tevens de grootste hongersnood heerst. Wij halen goedkope sperziebonen bij de Aldi, terwijl in het land waar de boon verbouwd wordt de mensen sterven van de honger. Rare wereld. Er is iets totaal uit balans.

Maar moet ik nu stoppen met die boon te kopen in Nederland? Ook omdat het heel vervuilend is (vliegtuigen die de bonen invliegen enz.)? Moet ik alleen bonen uit mijn omgeving gaan eten. Biologische liefst? Daar steun ik hier boeren mee, die het ook niet makkelijk hebben, ik spaar het milieu want er worden geen tonnen gif gespoten. Maar die arme boer in Kenia dan? Als wij zijn bonen niet kopen heeft hij geen inkomsten meer. Misschien als hij geholpen wordt iets anders te verbouwen, wat de mensen daar ook kunnen eten? Er is volgens voedseldeskundigen en economen voldoende voedsel in de wereld voor iedereen, maar de verdeling is volledig uit het lood geslagen.

Het thema van de overdenking voor vandaag was, God liefhebben en je naaste als jezelf. Voer voor gesprek en een stimulans voor mij om er meer over te willen lezen.