Tag: supermarkt

Van Super naar Hyper –

Winkelen in Cheonan, Zuid-Korea

De echte warmte is gestart, dacht ik vorige week. Dertig graden en met 65 % vochtigheid voelde het weer zwaar en drukkend. Ik moest er aan wennen, dus geen gezeur, het wordt nog veel warmer en vochtiger straks. Gelukkig nu nog niet direct, bleek later. Ik had net de jassen in de koffer terug gedaan, niet meer nodig, meende ik, toen de temperatuur weer duikelde. Het lijkt net Nederland. Onvoorspelbaar weer vooralsnog. Ik genoot stiekem wel van de koelte. Inmiddels is het weer heet, 27 graden.

Winkels

Vorige week gingen we een lading boodschappen halen. Het makkelijkst zijn de grote supers die wat betreft afmetingen de XL AH overtreffen. We struinden wat rond. Ik vind het leuk om tussen al het aanbod te neuzen, op zoek naar interessante dingen die ik niet ken, of zou willen meenemen naar Nederland straks. Ik moet me inhouden, want echtgenoot is zeer doelgericht en zou in een kwartier klaar zijn. Maar hij liet me geduldig begaan. Veinsde zelfs interesse, af en toe. Maar na een minuut of twintig begon mijn hoofd raar te voelen. Het gevoel dat er een bult op groeit die dreigt te ontploffen, zoiets. Enorme winkels hebben vaak dat effect op me. Het Ikea-effect, zeg maar. Eindeloos veel keus, almaar kijken, turen en peinzen.
‘Kan ik dit gebruiken?’
‘Oh, dat is handig!’
‘Dat lijkt me lekker!’
En ondertussen ook nog het Koreaans vertalen. Het lijkt wel of ze hier veel langere zinnen nodig hebben om iets eenvoudigs op een bordje te zetten. Ik peins en google me suf. Google translate is overigens een fantastische hulp. Hoe deden we ooit zonder? Al dat getuur en gedrentel kwam me op een hypo te staan (lage bloedsuikers). Ik kon me nog net naar een café slepen in de buurt. Daar kon ik wat koolhydraten naar binnen werken in de vorm van een scone met koffie.

Van Super…

XXL super
gewone super

Vroeger, toen we hier woonden, in de jaren tachtig, winkelde ik ook bij een supermarkt. Die heette De Internationale Super en stond ook op een markt die Internationaal heette. Waarom is me nog steeds niet duidelijk. Misschien omdat er op straat hier en daar spullen uit de Amerikaanse PX (winkel op de legerbasis) werden aangeboden? In mijn super was er behalve hele vieze Gerber babyvoeding, niks buitenlands te koop. Maar er lag van alles in de schappen dat een beetje leek op wat we gewend waren. Het smaakte absoluut niet hetzelfde, maar alles went. Oploskoffie, oplosthee, geperste blokken ham, Koreaanse peanutbutter, in Koreaanse letters omgezet in ‘Penusse’- butter. Die uitspraak leverde altijd hilariteit op bij onze kinderen, uiteraard.
Het was makkelijk boodschappen doen. De keuze was beperkt en na nog wat stalletjes af te zijn gegaan, was ik klaar. Taxi roepen en naar huis. Oh ja, eerst was er nog de groente en fruit markt waar 1e klas kwaliteit spul werd verkocht. Hotels kochten er ook in.

…naar Hyper

De hypermarkten zijn populair. Er is een overvloed aan spullen. Groente, fruit, vis (vers), vlees (vers) en een eindeloze voorraad aan Koreaanse etenswaren, verpakt of onverpakt. Soorten kimchie, soorten gezonde drankjes, veel snacks en koekjes. Zowel Westers als Koreaanse.
Het valt me op, dat er ontzettend veel plastic gebruikt wordt, veel meer nog dan in Nederland. Ik vind het een lastige keuze. Kies ik voor overdadig in plastic verpakte groentes zonder pesticiden? Of voor de onverpakte groentes op de gewone markt, waar ik niet van weet hoeveel pesticiden erop zitten? Die worden nog veel gebruikt. Al is er duidelijk een markt voor onbespoten groente en fruit, zie citaat onderaan. Vlees is ontzettend duur geworden. Nog meer motivatie om het weinig te eten. Ik heb nog geen biologisch vlees gezien. Wel nadrukkelijk ‘zonder antibiotica’. Er was weinig diervriendelijkheid vroeger, of het nu veel beter is?
De make-up en verzorgingsindustrie is mega! Ik hoorde, vlak voor we vertrokken naar Korea, van mijn neef hoe populair die spullen ook in Nederland zijn. Ik kreeg van hem een cadeaubon voor een van de winkels in Nederland. Grappig. K-pop en make-up, twee export producten. Je ziet hier ook jongens trouwens met lipstick en make-up.

Het gebouw waarin Emart en Shinsaegae (duur merken warenhuis), samen zijn te vinden.
Foto van internet, Stephane Christian

Conclusie: winkelen in de grote hypermarkten heeft voordelen.
Er is parkeergelegenheid. Je kunt zonder aandringen van verkopers rustig je keuze maken. Er is veel biologisch aanbod. Je kunt er werkelijk bijna alles vinden. Behalve gewone Breakfast Tea. Eindelijk gevonden in een Chinese winkel. Oh en het is er op een hete dag lekker koel!

Nadelen? Je mist de sfeer van de openluchtmarkten. Die zijn er nog steeds. Er is zo’n groot aanbod. Dit is voor HSP’ers en ADD’ers enigszins overweldigend. en de prijzen liggen wat hoger.

Heel blij trouwens met deze trend:

Health and Sustainability are increasingly influencing purchasing decisions. South Koreans show a higher willingness to pay for healthier and environmentally friendly products with minimal packaging. This trend is driving retailers to launch products with less sugar, fewer artificial ingredients, and more nutrient. Gourmet.Pro

Rust

De koeien in de wei tegenover mijn huis kijken me peinzend aan. Af en toe huppelt er één een afstandje, afgeremd door een schaap dat haar voor de voeten loopt en haastig opzij springt voor dat hollende gevaarte. Koeien zijn echte volgdieren heb ik gemerkt. Als er eentje huppelt gaan ze op den duur allemaal een poosje hopsen. Op een aantal na, die dan wel volgen, maar in een bedaard tempo. Zo lopen koeien gewoon heel de dag rondjes. Want één mevrouw gaat op weg en langzaam maar zeker volgen alle dames. Waren ze vanmorgen allemaal nog geen 20 meter verwijderd van onze voortuin (er loopt een sloot tussen ons en de koeien), nu zijn ze nauwelijks nog zichtbaar. De schaapjes hebben de weide weer even voor zichzelf, met af en toe een voorbij rennende haas.

Ja, wat een rustiek na Griekenland en de Verenigde Staten. Mijn ziel landt gestadig in dit vredige oord, dat IJsselstein heet. Even mis ik nog niet de zee, het water, het altijd in beweging zijnde havengebied in Boston. Ik geniet van mijn eigen spullen en voel me minder gewetensbezwaard, nu ik de was weer ouderwets met knijpers ophang (in plaats van drie drogers tegelijk aan te zwengelen) en mijn zakjes weer hergebruik in de supermarkt. Dat kon ik tijdens het verblijf bij mijn schoonvader minder doen dan ik wilde. Daar paste ik me aan, aan zijn gewoontes en die hielden niet het hergebruik in van allerlei onbestemde zakjes voor groente en fruit. Ja, natuurlijk ik had mijn eigen gang kunnen gaan,  en af en toe smokkelde ik ook wel, maar ik vond het doen van een enorme hoop boodschappen in de mega Starmarket al stressvol genoeg. Ik liep braaf met het wagentje achter schoonvader aan, die een vaste route heeft door dit voedseldoolhof en liet hem het wagentje vullen. Voorraden aanleggen was de bedoeling, zodat hij weer even vooruit kon. Nou, dat was te zien.

Bij de kassa raakte mijn ziel ook altijd even in de wurgknoop van mijn geweten. Alle boodschappen worden ingepakt (dat is fijn) maar allemaal in plastic zakjes, waarin een stevige bruine papieren zak. Schoonvader hergebruikt die gelukkig voor de afvalemmer thuis, maar toch. Ik moet wel zeggen dat recycling  beslist veel meer een punt geworden is in de VS. In mijn ervaring tenminste. Maar de eindeloze koffiebekers en meeneem verpakkingen voor lunches en overgebleven eten blijven een grote afvalberg creëren.

Blij dus met mijn eigen GFT bak, hoewel dat ding wel smerig wordt, zeg, als het een paar dagen warm weer is. En de slakken!
Blij met mijn tuin die is opengebarsten in groen en bloei in de tijd dat ik weg was.
Blij met de stilte. Geen sirenes, geen straatfeesten onder mijn raam, geen duizenden toeristen als ik de voordeur uitloop. Kortom ik ben weer thuis in mijn dorp.

Maar straks ga ik het weer missen. Ik blijf een gespleten ziel.

 

Grutterslied

Voor mijn schrijfcursus moest ik een gedicht schrijven over de plaatselijke super. Ik vond het een moeilijke opdracht maar kreeg er allengs wel lol in terwijl ik langs de schappen liep op zoek naar poëzie. Hier volgt het resultaat:

Grutterslied

Tussen krakende zakjes, gonzende,
fluisterende, zuigende geluiden,
rinkelende flessen op de
motor van de koeling, dansend
ritme voor de Activa,
droom ik weg bij Olvarit’s pyamapapjes

schiet weer wakker bij de
Snack ‘a Jack Chocolate Chip
zwelg ik bij de Zoete Zaligheid
van Appeltjes en Wijnrode
Kersen gevangen in een net.

Ik dans weg bij Duvel, Leffe,
Wieckse Witte en Rosé
Lingens blond en Liefmans fruitesse.
Ik hop door Honig hoepels
zo blij met de kleine, kleinste prijsjes.

Grootgrutters poëzie
als onverwachte bonus

Omdat ik een online cursus doe en alleen feedback krijg van de docent vind ik het leuk om van volgers van mijn blog meer respons te krijgen!