back in the USA 1

Voor vakantie in Amerika met dochter, schoonzoon en kleinzoon Niek. Vlucht ging goed. Niek was zo zoet als een kindje maar kan zijn. Slapen, eten, lachen, praten en weer slapen. Washington was een overstaphel. Belachelijke controles (schoenen, riemen, jasjes, enzovoort, uit) en we hadden nog een half uur voor ons vliegtuig zou vertrekken…3 km lopen naar de vogende gate. Net op tijd en toen bleef dat vermaledijde ding 2 uur op de startbaan staan!! Onweer. OK.

Gelogeerd bij schoonouders. Niek bij hen met zijn pappa en mamma, Kim en ik in een (leeg) appartement beneden hen. Schitterend. Vol kunst en designmeubels, dus ik voelde me opperbest. Op de jetlag na dan.

Vrijdag 1 juli naar West-Boylston verhuisd. Mooi huis. Verbouwde boerderij uit 1801. Heel prettig huis met enorme tuin. 1 minpuntje: langs drukke doorgaande weg. Maar ja, alles went.

Er zijn twee badkamers en twee grote tweepersoons slaapkamers, dus we hebben alle comfort. Niek is heel lief en lijkt zich goed aan te passen. Met z’n intense blik observeert hij alles en iedereen en soms breekt er dan op z’n gezichtje een ‘big smile’ door.

Het weer is tot nu toe erg warm en benauwd geweest, zonder zon. Vandaag was de eerste heldere dag. Warm maar niet vochtig.

 

feitjes

Wist je dat…

… je geen bananensplit kunt eten zonder chocola?
… je in Ivoorkust een kind voor 30 euro kunt kopen om cacao te plukken?
… die cacao gewoon in de Nederlandse supermarkt ligt?
… drie grote bedrijven 83% van de wereldwijde cacaomarkt in handen hebben?
… Afrikaanse chocoladerepen niet de Europese Unie in mogen?
… Europese chocoladerepen (gemaakt van Afrikaanse chocola) wel Afrika in mogen?
… Amsterdam de grootste doorvoerhaven van chocola is?
… het gemiddelde Europese gezin meer besteedt aan chocoladerepen dan een Afrikaanse cacaoboer in een jaar verdient?
… er een paar merken bestaan die goedgekeurd zijn door Max Havelaar en dus op een goede manier zijn geproduceerd, en dat jij die voortaan kunt kopen?
… jij supermarkten kunt oproepen om dit in de schappen te leggen, door mee te doen met onze campagne Maak Recht Wat Krom Is?

Schaduwkind – P.F. Thomese

Gisteren heb ik het boekje van  P.F.Thomese gelezen over het sterven van zijn dochtertje. Schaduwkind. In de taal probeert hij het leven en het sterven van zijn kind vast te houden en tegelijk los te laten. Het is geen makkelijk boek. Geen sentimentele tranentrekker. Juist daarom zo aangrijpend. De vreselijke pijn om alles wat er niet is. De rouw om wat er nooit was, nooit zal komen. Hoe kun je de kus missen van een meisje dat jou nooit gekust heeft? Hoe kun je de klank missen van een stem die nooit gesproken heeft. Het onuitsprekelijke en tegelijk alleen in taal te vatten verdriet van een ouder die een kind aan de dood verliest. De explosie van de geboorte en het zachte zuchtje waarmee ze uiteindelijk sterft. Het is hartverscheurend als je leest hoe zijn vrouw het kindje klaar maakt na het sterven. Hoe ze het kindje in hun armen nemen om afscheid te nemen. Ik weet niet hoe lang het meisje geleefd heeft, in ieder geval een paar maanden, waarna het sterft aan een niet-functionerende lever.

Veel is herkenbaar voor wie een ernstige, aangrijpende gebeurtenis heeft meegemaakt. Vooral de beschrijving hoe je niet meer past in de wereld van ervoor.

Een indrukwekkend boekje wat je een aantal dagen niet loslaat!

citaat‘: Een vrouw die haar man begraaft, wordt weduwe genoemd, een man die zonder zijn vrouw achterblijft, weduwnaar. Een kind zonder ouders is wees. Maar hoe heten vader en moeder van een gestorven kind? ‘

bananen-nieuws

Time to Turn trakteert Gelredome op bananen
een stukje van de site:
http://www.timetoturn.nl

Tijdens de EO-jongerendag stond de stand van Time to Turn geheel in het teken van de bananensplitcampagne. We hebben in bananenpak gratis bananen uitgedeeld, onder het motto: maak recht wat krom is!

De bananen waren gesponsord door Agrofair, de importeur van Oké-bananen. Dat zijn bananen met het EKO- en het Max Havelaarkeurmerk. Goed voor de boeren in de Derde Wereld en goed voor de natuur dus.

De jongerendagbezoekers waren stuk voor stuk weer verbaasd dat het allemaal gratis was; niet vaak kijken mensen zo blij als ze iets horen over armoede en onrecht! Heel veel bezoekers zijn op de foto gegaan met een van onze levende bananen.

Met de actie willen we jeugdgroepen, tienerclubs, studentenverenigingen en scholen zoeken om mee te doen aan onze recordpoging bananensplit eten, half oktober. Hierbij gaan zo veel mogelijk jongeren tegelijk in heel Nederland banenensplit eten in hun eigen woonplaats. We doen de actie om aandacht te vragen voor eerlijke handel. We willen daarmee supermarkten vragen om Max Havelaar-bananen en -chocola in de schappen te leggen, en consumenten om die producten ook te kopen.

We zijn bezig met een bijbelstudie over bananen voor alle deelnemers. Het motto daarbij: maak recht wat krom is!

bron / meer info: De campagnesite Maak Recht Wat Krom Is

Opa- en omadag

Voor het eerst afgelopen woensdag een echte oma- en opa-dag gehad.

Kleinzoon Niek was in een opperbest humeur. Hij dronk z’n flesjes of het rechtstreeks uit de borst kwam en sliep op de juiste momenten (ik heb zelfs op de bank een dutje gedaan terwijl Niek in z’n wippertje naast me aan het slapen was, z’n handjes gevouwen en de speen in z’n mondje.)

Wat is dat genieten zeg. Ik heb weer een hele voorraad serotonine aangelegd! Het meest schattige (en ergens ook ontroerende) is wanneer hij gaat ‘praten’. Hij kijkt me dan doordringend aan en met een soort ondeugende uitdrukking in z’n ogen begint hij een hele serie klanken te produceren die het midden houden tussen Chinees, bekakt Haags en een tikkeltje Limburgs (een zachte g-klank!).

Wanneer hij zich ergens op concentreert worden z’n ogen heel groot, z’n mondje vormt een O en z’n armpjes strekken zich naar voren. Het is een zeer observerend mannetje. Ook knuffelen vindt hij heerlijk. Van kusjes en strelen wordt hij heel stil. Nou ja, als hij in een goede bui is, dat wel. Want heeft Niek in z’n hoofdje dat het nu tijd is voor ‘business’, lees melk, dan is er geen houden meer aan. Terecht. Spelen is leuk maar niet met een lege maag. Toch?

Volkskrant en nog een ander persbericht

Mijn stuk over de huiskamer in het verzorgingstehuis van m’n moeder, die te vroeg dicht gaat door bezuinigingen, stond op het Forum van de Volkskrant afgelopen dinsdag 7 juni. Iets ingekort maar redelijk prominent en duidelijk zichtbaar.
Niet dat het veel nut heeft. Broer Ed schreef al dat het tij gewoon tegen zit: commercialisering is alles wat de klok slaat. Ik ga ook weer twijfelen soms: hoort m’n moeder niet bij mij thuis te wonen? Ik kan haar alles bieden waar ik om vraag in het artikeltje: aandacht, gezelschap, een veilige omgeving, liefde. Waarom kan het dan toch niet?
Eerlijk gezegd, omdat ik geen verpleegstersbloed heb…Ik vind het vreselijk moeilijk m’n eigen moeder naar het toilet te helpen, bijv. En haar zwaarmoedigheid zou me denk ik ook benauwen. Ergens zou er een tussenoplossing moeten zijn. Want het gezelschap van leeftijdsgenoten in zo’n tehuis is natuurlijk fijn en de activiteiten, die op mensen als mijn moeder zijn gericht, zijn prima. Overdag gaat het gewoon ook wel goed. Het is vooral wanneer ik hoor dat ze onrustig is of verward en het niet goed gaat, dat ik haar weg wil halen uit het tehuis.

Op m’n werk lekker bezig geweest. Lay-out verzorgd voor een initiatiefvoorstel van fractievertegenwoordiger Hetty over beelden in de stad Den Haag, meer toelichting bij zowel abstracte als historische beelden. De abstracte beelden hebben vaak geen titel en missen dan toch zeggingskracht voor gewone mensen zoals jij en ik. Bij de historische beelden staat vaak niet vermeld wie de goede man of vrouw is of welke rol ze gespeeld hebben. Dat is natuurlijk jammer.
Hetty heeft, met als basis de uitkomsten van een landelijk onderzoek van de ChristenUnie, een leuk voorstel geschreven. Gisteren is het ingediend bij het college. Ik mocht voor het eerst ook een persbericht verzorgen. Heb er nog niets van terug gezien dus misschien is dat dan ook wel de laatste keer.

Vandalen in Utrecht

Een onfatsoenlijk, uiterst slecht iemand heeft gewaagd met zijn of haar jatten aan mijn auto te zitten. Met een of ander voorwerp heeft die de euvele moed gehad mijn achterraam in duizenden gruzelementen te slaan!!!! Kun je je voorstellen wat ik voelde toen ik naar buiten kwam om rustig in mijn plaatsvervangend huisje weg te rijden en er gaapte een enorm gat mij aan??? Een gat met in en om de auto heen een glazen zee aan splinters. En waarom? Waarom komt iemand op zo’n belachelijk idee? Lag er een laptop? Een dure diplomatenkoffer? Er lag zegge en schrijven één schamel tasje, ooit voor 1 euro op een rommelmarkt gekocht, waarin m’n discman paste en een paar CD’s. Zat de disc-man erin? Ha, ha, nee!! Tasje weg, maar leeg. Alleen een CD van Bach. Wat heeft die onuitstaanbare figuur op z’n neus gekeken!

Voor mij ging een nieuwe wereld open. Na een zeer mislukte poging om in de stromende regen een vuilniszak over het raam te plakken (bedankt, Luuk)kwam ik in het mapje met autopapieren een kaartje van CarGlass tegen. Binnen een uur had ik een nieuw raam, en het kostte maar 45 euri want we zijn ervoor verzekerd. Geweldig die verzekeringen denk je dan blij en wat is iedereen vriendelijk en voorkomend! Pas als alle opwinding zakt herinner je je dat we elke maand krom liggen om de premie te betalen. Maar goed nu dus een keer niet voor niks.

Nieuwtjes

Vandaag gaat alles natuurlijk over het NEE van Nederland. Ik heb zelf JA gestemd en het valt me op dat de NEE stemmers allemaal zo emotioneel zijn…Europa is het echt het grote Monster dat ten koste van alles gestopt moet worden. Ik heb geprobeerd me te verdiepen in alle tegenargumenten, ook uit loyaliteit tov m’n eigen partij die een negatief stemadvies gaf (ChristenUnie). Maar ik kan gewoon niet inzien dat dit verdrag nu zo’n enorm verschil zou uit gaan maken. Natuurlijk moet Europa kritisch gevolgd. Natuuurlijk moet er geen kolos ontstaan die onbestuurbaar blijkt. Maar volgens mij was dat een van de intenties van het verdrag, de zaken overzichtelijker en transparanter maken. Goed, het volk heeft gesproken. We zien wel weer wat de uitwerking zal zijn op de Europese ontwikkelingen. Dat er in Urk voor bijna 99% tegen werd gestemd riekt wel naar veel eigenbelang….Het delen van onze welvaart met armere, voormalig Oostbloklanden, een argument genoemd in een ingezonden van Guust de Vries in het Nederlands Dagblad, spreekt maar weinig mensen aan daar, ben ik bang…

Nu wat persoonlijker. Over 3 weken hopen we richting de USA te vertrekken, met dochter Jesseka, schoonzoon Dos en natuuuuuurlijk:Niek……..Sorry : Niek! We hebben ons huis geruild met een echtpaar uit Californie en zij met een echtpaar uit de buurt van Boston. Vervolgens betrekken wij het huis in de buurt van Boston! Een driehoeksruil. We zijn uiteraard zeer benieuwd hoe dit gaat bevallen! We hebben de adressen gevonden op Homelink.nl, een site waarop je duizenden adressen kunt vinden voor ruiling. Per jaar 90 euro. Als het bevalt, en aan de reacties van mensen die al jaren meedraaien zal dat wel het geval zijn, gaan we het vaker doen. De vouwwagen is, na een gepast weemoedig afscheid, naar de schroothoop gebracht  .

pg-substituut, zeg maar, huiskamer

Mijn moeder draait mee in een PG-substituut heb ik onlangs geleerd. Gelukkig had ik al eerder de afkorting PG gehoord (psycho-geriatrisch) anders was ik toch even gaan piekeren welke kwaal er nu weer de kop op had gestoken bij haar. PG-Substituut is (vergoeding van het ABWZ voor) een huiskamer-project in een regulier verzorgingstehuis. Het is bedoeld voor ouderen die niet alleen kunnen zijn en ondersteuning nodig hebben (flankerend beleid, ook zo’n mooie term). Ze zijn nog niet toe aan een verpleegtehuis. Vandaar dus de term: PG-substituut.

Ik vind het een goeie vinding, of die nu uit bezuinigingsdrift of verzorgingsdrang is ontstaan. (Het laatste zou beter zijn voor de continuiteit). Het is een goeie oplossing voor mensen als mijn moeder die nog te goed zijn voor een heuse afdeling voor demente bejaarden, maar niet meer op zichzelf kunnen functioneren. Een huiskamer ziet er in de Linde, het huis van mijn moeder, redelijk gezellig uit. Er staat een kring van uiterst comfortabele seniorenstoelen waarin lekker gerelaxed kan worden. Er staan wat donker-eikenhouten kasten, geheel in de smaak van de meeste bewoners. Hoewel, ik moet zeggen, mijn moeder heeft een betere smaak. Dit terzijde.

Men drinkt gezamenlijk koffie en thee, rond de eettafel is er tussen de middag (goed!) warm eten samen en de middag wordt afgesloten met een broodmaaltijd. Er is altijd wel een activiteit(je) en het leven gaat er zo z’n rustige gangetje. Iedere morgen is er dagopening (De Linde is een tehuis van het Leger des Heils), woensdag komt de kapper, er is soms een uitje, een film, nou ja – Rust, Reinheid en Regelmaat, dat is het devies en daar varen de mensen wel bij!

Nu was de huiskamer vroeger open tot 20.00 à 21.00 uur, de bewoners werden dan rond die tijd naar hun kamer cq bed gebracht. Wat vroeg, maar goed, voor men een keer lag was het half tien, tien uur, een redelijke bedtijd. Nu wil het geval dat er in de verzorging niet veel extra geld beschikbaar is (hardop voorlezen op licht ironische toon…  ). Men moet efficiënt werken en marktgericht denken, volgens het regeringsbeleid.

Nu is aan licht dementerende lieden natuurlijk geen cent te verdienen, die kosten alleen maar geld. Wat zeg ik, die kosten te veel geld. Zo’n huiskamer is leuk en aardig maar als er ’s avonds maar 2 krachten in huis zijn dan hebben die natuurlijk geen tijd om 10 schlemielen gezelschap te houden en vervolgens naar bed te brengen. Trouwens, het zijn toch ziekelijke mensen, dus de goedkoopste oplossing is: We doen de huiskamer dicht, en dan brengen we de mensen gewoon om 18.30 naar bed. Ze hebben verder toch niets te doen dan een beetje voor zich uit te staren, dus dat doen ze dan maar gewoon in hun eigen bed.

Zo gezegd, zo gedaan. De huiskamer is ’s avonds niet meer open. Een ramp voor mijn moeder. Nooit een beste slaper geweest, wordt ze, wanneer ze om 19.00 uur op bed wordt gelegd meestal midden in de nacht wakker. Met het idee: de dag begint weer. Ze gaat zich aankleden, of gaat verzorgers zoeken, die haar vervolgens weer naar bed brengen. Maar de nacht is lang. Nu heet het dat mijn moeder ‘erg onrustig’ is. Ik begrijp het vanuit het oogpunt van het personeel dat je ’s nachts wanneer je samen verantwoordelijk bent voor een heel huis, geen tijd hebt, steeds op en neer te moeten naar een bewoner. Maar vanuit het oogpunt van mijn moeder denk ik: is dat nu zo vreemd dat ze zo’n lange avond en nacht niet volhoudt als ze overdag ondersteuning krijgt vanwege juist dat zelfde probleem? Ze is een volle 12 uur alleen, en dan ook nog de moeilijkste periode van het etmaal, als het buiten donker wordt en is. Juist dan wordt ze geacht zichzelf te vermaken…En ’s nacht komen de herinneringen en het verdriet van een lang leven van 87 jaar op z’n hevigst naar boven.

Ze krijgt nu medicijnen extra om haar rustiger te maken. Dat is fijn voor haar en fijn voor het personeel maar ergens steekt het me. Wat ze nodig heeft is aandacht, gezelschap. Een kamer waar het licht brandt, waar het veilig is en waar ze even een bakje thee kan halen.

Ik las over een onderzoek waarin het gebruik van vrijheidsbeperkende maatregelen in kaart werd gebracht in zorginstellingen. Ook het geven van medicijnen om mensen ‘ rustig’ te houden wordt daaronder gerekend. Een maatregel die voor het hardwerkende personeel alleszins te begrijpen is, maar nadenkend over de situatie van de instellingen en het krappe budget dat besteed wordt om daar een veilige plek te scheppen voor mensen aan het einde van hun leven, dan vind ik het zeer schrijnend dat we daar steeds weer moeten bezuinigen. Ik roep de politiek en andere verantwoordelijken op om pas dan mee te gaan beslissen wanneer hun eigen ouders in een verzorgingshuis wonen. Pas dan weet je waarover je het hebt!

reces en 1 meter post

Na twee weken reces kwam ik van de week al met een donker vermoeden op m’n werk…En ja hoor, ijverige ambtenaren hadden er voor gezorgd dat er, niet overdreven, drie/kwart meter post op m’n bureau lag! Waar ik het meest tegen op zag was het afronden van de jaarlijkse verantwoording van het fractie-budget. (Als gemeenteraadsfractie krijg je van de gemeente een bepaald bedrag waarvan je alle activiteiten betaalt, representatie, salarissen, kantoorartikelen enzovoort.) Altijd een klus, omdat het zo nauwkeurig moet worden bijgehouden. Logisch uiteraard, het gaat om geld van de gemeenschap waar ik zelf ook toebehoor. En fraude is van alle tijden.

Maar aangezien ik zelf niet zo nauwkeurig ben in het bijhouden loop ik tegen deze tijd van het jaar altijd aan tegen heel veel extra werk. Dit jaar heb ik ons administratiekantoor gevraagd de boel kloppend te maken. Dat scheelde mij 2 slapeloze nachten!! Ik heb een ware cijferfobie. Ook als ik rustig de tijd neem, op een gegeven moment ga ik zweten en weet ik niet meer dat 3×3=9. Er gebeurt iets raars in m’n hoofd, waardoor alle cellen in m’n hersenen veranderen in stopverf of zo…Een heel dom gevoel… En ik heb nog wel eind-examen boekhouden gedaan op de HAVO (33 j geleden ).

Volgend jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Altijd spannend voor kleine partijen als de onze. We vormen in Den Haag een noodzakelijke coalitie met de SGP fractie omdat we op onszelf geen zetel zouden halen. Helaas dat zovelen toch vaak op het laatst voor het CDA kiezen, met het idee dat grote partijen meer bereiken.. In mijn ervaring is het CDA steeds weer bereid tot compromissen, niet zo zeer om het meest mogelijke er uit te slepen, maar vaak toch uit een stuk machtsdenken. Liever aan de leiding dan principieel kiezen.

Hier in Den Haag is er redelijk vaak samen te werken met CDA, maar omdat ze ook deel uit maken van het gemeentebestuur trekt men zich toch op het laatste moment weer terug uit ingenomen posities (onder druk van wethouders?).
Ik denk dat de kracht van de kleinere partijen als ChristenUnie en SGP is, dat men in het politieke bedrijf weet waar men aan toe is met ze en dus vaak om steun komt vragen bij onderwerpen die op sociaal/maatschappelijk terrein liggen of het milieu. Een actueel voorbeeld hier is de zondagsrust. Er zijn linkse partijen die vinden dat ondernemers niet gedwongen moeten worden tot altijd maar werken en winkels open.  Uit verschillend oogpunt kun je dan een motie indienen om verruiming van de winkeltijden te voorkomen.
Ik vond dat sterk in het verhaal van Eimert van Middelkoop laatst op de laatste KeeptheFaith avond 7 mei in Dudok: macht is veilig in de handen van christenen. Zij zullen altijd op democratische wijze willen werken aan meerderheidsstandpunten. En als iets besloten wordt in meerderheid waarmee men het niet eens is, zal men zich er bij neer leggen, wat niet betekent dat men van mening verandert! Bij een volgende gelegenheid ga je weer proberen een meerderheid voor jouw standpunt te zoeken.

Heel inspirerend vond ik zijn lezing. In het christendom is er vanouds afstand tussen overheid en kerk. De een mag niet over de ander heersen, hoewel daar natuurlijk veel strijd over was. Er is zelfs een norm vanuit Gods Woord: De overheid moet een dienende zijn, de burgers ten goede. Wat is veel dictatuur en despotisme, maar ook bestuursarrogantie alleen te bestrijden met dat simpele inzicht.