Alleen nog maar gezien in de VS. Waar anders starten dit soort innovatieve bedrijven? De Fitnessbus. Lopend in de stad reed er een bus langs me. Niets opzienbarends, alleen de zin die met grote letters op de zijkant was geschilderd viel me op: Reboote your Commute. Terwijl ik de betekenis tot me door liet dringen, zag ik hoofden op en neer bewegen door bewasemde ramen. De bus stopte voor een stoplicht, lang genoeg voor mij om te constateren dat in de bus een groep vrouwen aan het spinnen (fietsen) was. Geen banken of zitplaatsen maar een rij spinfietsen. Voorin de instructeur die ik net kon horen roepen: And here we go again! Voor alle duidelijkheid, de chauffeur zat niet op een fiets. Haha.
Je moet er maar opkomen. Je stapt ’s ochtends in de bus op weg naar je werk, in je gymkleding en terwijl je rijdt of eventueel in de file staat ben je lekker (? ik sluit mezelf hier niet bij in) aan het fitnessen. Ik ga ervan uit dat er op het werk dan douches zijn, want zover zal het in de bus nog niet zijn. Een goed begin van je werkdag natuurlijk!
Het is vreemd. Wanneer er ernstige, urgente dingen gebeuren lijkt het of ik steeds weer net aan de verkeerde kant van de oceaan zit. Of aan de andere kant van de wereld. Toen mijn vader stervende was in 1986, kon ik terugkomen uit Azië, waar we toen woonden, om nog op tijd te zijn voor afscheid en begrafenis. Toen mijn eerste zwager onverwacht stierf (1981) waren we net in Zuid-Korea aangekomen en kon ik niet terug om bij de begrafenis te zijn. Dat heeft ertoe geleid dat ik nooit echt heb kunnen rouwen, omdat alles zo onwezenlijk bleef. Gelukkig was ik op de juiste plek toen mijn tweede zwager stierf in 1991. Zijn ziekte en sterven heb ik van dichtbij mee kunnen maken. Ook mijn zus stierf in mijn nabijheid in 1992.
God zij gedankt volgde toen een decennium zonder de dood van geliefden. Pas in 2013 bevond ik me weer aan de verkeerde kant van het water. Schoonmoeder kreeg een zwaar infarct en met spoed vlogen we naar de VS. In 2015 kwakkelde schoonvader met zijn gezondheid. Begin 2016 waren we eindelijk in staat naar hem toe te gaan om hem een tijdje gezelschap te houden. En nu we hier zijn krijgen we bericht dat mijn derde zwager zo ziek is dat hij nog geen twee weken te leven heeft. Onze tickets zijn al een week naar voren geschoven om opnieuw over de grote plas te vliegen.
We laten schoonvader straks achter in betere gezondheid. Met hulp van vrienden en buren kan hij weer zelfstandig leven. Boodschappen worden bezorgd, de vriezer ligt vol met eten. Hij loopt niet langer met een rollator, maar met een wandelstok en redt zichzelf weer prima. De eettafel die werkelijk boog onder het gewicht van alle papieren, rekeningen, bonnetjes en afschriften begint langzaam weer leger te raken. Het ziekenhuisbed wordt opgehaald. Allemaal tekenen van zijn verbeterde gezondheid.
Maar voor we teruggaan nog een paar dagen naar New York om een andere geliefde te zien. Misschien moet ik me gewoon maar gezegend voelen dat ik zoveel geliefden heb dat er altijd iemand op de ‘verkeerde’ plek lijkt te zitten…
Uiteraard is in dit huis de discussie over de staat van de huidige Amerikaanse politiek veelvuldig. Hoe kan het ook anders wanneer avond aan avond de gezichten van vooral presidentskandidaten Hilary Clinton (Democraten) en Donald Trump (Republikeinen) het scherm van de tv vullen. Trump met zijn Wildersachtige populistische toespraken met slim gekozen oneliners. Hilary met haar meer doorwrochte ideeen, maar net zo goed afgestemd op wat haar publiek wenst te horen. Het publiek dat als klapvee alle kandidaten begeleidt op hun lange tour door de staten van Amerika.
Nog steeds stijgt Trump in de peilingen. Anti-islam, anti-huidige regering, anti-belastingverhoging, anti-Obamacare, anti-bijna alles. Maar pro-gun, pro-? ja wat eigenlijk. Hoe gaat hij voor zijn kiezers een goeie gezondheidszorg opzetten bijvoorbeeld? Vandaag kreeg mijn schoonvader de rekening van het ziekenhuis waarin hij 4 dagen verpleegd werd na een chirurgische ingreep. $75,000,-! De ziekenhuizen blazen de rekeningen op om zoveel mogelijk vergoed te krijgen en de verzekering betaalt wat zij redelijk dunkt. In dit geval $18.000,- . Voor VIER dagen.
Nu de gewone mensen? Niet de allerarmsten, zij hebben tot op zekere hoogte recht op medische basiszorg (via de Eerste Hulp) in veel staten, ook zonder Obamacare. Maar vooral de middenklasse hier is de dupe. Premies voor een goeie zorgverzekering zijn onbetaalbaar hoog. Velen namen het risico en sloten geen verzekering af om kosten te besparen. Met Obamacare zijn ook zij nu verzekerd, tegen betaalbare premies.
Hoe is het mogelijk, zou je denken, dat Trump ondanks zijn voornemen Obamacare af te schaffen, toch zo populair is? Dat werkt toch niet in het voordeel van miljoenen Amerikanen? Het is enigszins te vergelijken met het effect van Wilders. Wie weet eigenlijk wat Wilders denkt over gezondheidszorg en sociale zekerheid? Het lijkt mensen niet te interesseren. Zolang de mannen maar grof in de mond zijn, de regering belachelijk maken en wantrouwen kunnen zaaien tegen alles wat met overheid te maken heeft. In het ‘Handboek voor Populisten‘ (dat nog geschreven moet worden) staan vast de volgende regels: Gebruik zoveel mogelijk korte zinnetjes, hou het niveau van je toespraken op ongeveer het niveau van een leerling uit groep 5, en gebruik oneliners die blijven hangen. En zet mensen, met name groepen, in de maatschappij tegen elkaar op. Succes verzekerd. Oh, en niet vergeten: haat vreemdelingen en heb alleen je eigen volk lief!
Ben ik een bewonderaar van Obama? Die het tegenovergestelde lijkt te doen? Het is een uiterst innemende man, met goeie plannen en initiatieven. Toch is ook hij niet wars van het polariseren dat de Amerikaanse maatschappij lijkt te verscheuren. Zijn State of the Union was geen toespraak die boven de partijen uitsteeg, zoals hij zelf wel claimde. In de commentaren werd van links tot rechts opgemerkt dat het een politieke toespraak was die veel gevoelige punten voor de Republikeinen nog eens extra inwreef . Een onderwerp als het homohuwelijk, (door de landelijke overheid nu erkent zodat afzonderlijke staten daar niets meer over te zeggen hebben) dat hij triomfantelijk schaarde onder de bereikte resultaten van zijn beleid, ligt voor de helft van de Amerikaanse bevolking zeer gevoelig (niet alleen voor Republikeinen). Je vraagt je af of zoiets dan op dat moment genoemd moet worden, vooral wanneer je streeft naar meer eenheid en minder polarisatie, zoals hij dat zelf noemde. Er waren andere punten die voor mijzelf niet zo bijzonder waren maar waarmee hij Republikeinen wel tegen de schenen schopte.
Het is een vreemde situatie. Met een keus tussen 2 partijen zit je hier gewoon volledig klem. Hoe kun je in vredesnaam kiezen tussen twee? De werkelijkheid is zoveel gecompliceerder! Gezondheidszorg, guncontrol, sociale zorg, op die punten denk ik als christen sociaal: Verplichte zorgverzekering, steun de zwakken waar ze het zelf niet kunnen, verbiedt privé wapenbezit, bevorder natuurbescherming en stimuleer het gebruik van natuurlijke energiebronnen. Wie kan daar eigenlijk op tegen zijn? Maar Republikeinen, waaronder vele christenen, zien dat soort maatregelen als overheidsbemoeiienis, wat voor hen gelijk staat aan socialisme. Terwijl ik ze zie als een morele plicht ten opzichte van de maatschappij, vanuit mijn christelijk geloof. Ik hoor daarin dus blijkbaar bij de Democraten. Christelijk sociale politiek kennen ze hier nauwelijks, of het zijn hele kleine groepjes mensen. Het wantrouwen ten opzichte van de overheid is gigantisch! Zowel bij Democraten als Republikeinse stemmers.
Wat zou me niet bij op de Democraten doen stemmen? Meer overheid dan ik goed zou vinden. Niet alles moet door de overheid gedaan worden. Voorbeeld: onderwijs. Onder democraten zouden christenen nooit hun eigen onderwijs kunnen hebben, betaald uit belastinggeld. Het idee van staat en religie die gescheiden moeten blijven, domineert alles. Zeer belangrijk punt voor mij: vrijheid van onderwijs. En dan ethisch. Obama heeft niet gestemd voor The Ban on Late Abortions. Uit angst dat een tegenstem de vrijheid van abortus zou inperken, heeft hij ingestemd met de zg. Partial Birth abortions. Het kind wordt half geboren (de beentjes en torso) en vervolgens wordt er een injectie aan de onderkant van het hoofdje gegeven zodat de schedel inklapt waardoor het makkelijker geboren kan worden. Dit zijn baby’s soms tot in de 3e termijn van de zwangerschap, dus tot zelfs 6, 7 maanden. Misdadig in mijn opvatting. Ook de manier waarop het homohuwelijk verplicht werd opgedrongen aan alle staten (50% van de bevolking is tegen) vind ik niet getuigen van democratisch beleid. Maar evenzeer onethisch vind ik de opvattingen van sommige Republikeinen dat er geen ziekenfonds dient te komen, dat alle buitenlanders geweerd worden, dat alle Mexicanen terug moeten en dat er miljoenen mensen in Amerika onder de armoedegrens leven.
Bernie SandersTed Cruz
Ik ben blij dat ik niet hoef te stemmen. Mijn schoonvader is ervan overtuigd dat Trump het niet gaat redden uiteindelijk. Je ziet nu al een inhaalrace van de 2e kandidaat Cruz (hoewel Trump blijft zeggen dat hij in Canada geboren is en daarom geen president kan zijn). Ook aan de Democratische kant zie je een interessante ontwikkeling. Hilary Clinton en aan haar linkerkant de socialist Bernie Sanders die nog steeds volop meedoet in de race voor de nominatie.
Schoonvader is democraat in hart en nieren, maar heeft tegelijk een enorm wantrouwen ten opzichte van de overheid. Volgens hem zijn alle overheidsmensen corrupt. En met de miljarden dollars die hier omgaan in de verkiezingscampagnes is stemmenverkoop(=corruptie) helaas geen fantasie. Er gaat hier zó verschrikkelijk veel geld om in de politiek. Er zit in het hart ervan een zeer rotte plek, ben ik bang. Ik ben heel dankbaar voor ons kiesstelsel en de manier waarop er bij ons campagne wordt gevoerd. Er gaan ook bij ons dingen fout, er is zeker weten ook corruptie, maar het is een hemel op aarde vergeleken met hoe hier in de politiek wordt gehandeld en hoe er over de politiek wordt gedacht.
De discussies zijn hier in Boston dus niet van de lucht tijdens de dagelijkse krantenlees-sessies bij het ontbijt en het bekijken van de vele nieuwsuitzendingen.
Vandaag weer eens een flinke wandeling gemaakt door mijn geliefde Boston. Gisteren kwam de regen met bakken uit de hemel, dus waren we gedwongen onze wandeling naar City Life Church Boston in het Revere Hotel, uit te stellen. We zijn toch maar met de auto gegaan. Ik heb een zware kou, dus dat was uiteindelijk een stuk comfortabeler.
Vandaag compleet ander weer. Blauwe, vrieskoude lucht. Er staat een sterke wind waardoor het veel kouder aanvoelde dan de echte temperatuur, die rond het vriespunt lag. In plaats van de drie kwartier die we wilden lopen naar een (goedkopere) supermarkt, namen we voor een gedeelte de metro om de snijdende wind te vermijden. Maar van huis naar de metro en vice versa is ook nog een aardige wandeling. Het licht was fantastisch, vooral op de terugweg.
Ik had medelijden met de daklozen die op een dag als vandaag ook buiten moeten bivakeren tot de opvang opengaat. Het zijn er veel hier. Mensen op straat met een bordje naast zich waarop ze hun omstandigheden toelichten. ‘Veteraan’ of ‘ik ben een goed doel'(?) enzovoort. ’s Nachts liggen ze in dikke dekens gehuld op stukken karton in de winkelportieken. Het blijft lastig. Geld geven? Eten geven? Er zijn shelters en een aantal kerken deelt eten uit.
Boston is goeddeels een kantoorstad en voor een ander deel toerististische trekpleister. Historisch als bijna geen andere stad in de VS, met soms eeuwen oude gebouwen. Boston is beroemd voor de ‘Tea Party’, de gebeurtenis in 1773 waarbij grote voorraden thee in de haven werden gedumpt als protest tegen belastingheffingen van ‘baas Engeland’. Niet lang daarna begon de Onafhankelijkheidsoorlog.
Politiek woelt het nog immer hier. (Inmiddels is de State of the Union uitgesproken door de president, te vergelijken met onze Troonrede). Met de verkiezingen in het vooruitzicht is het nieuws vergeven van vooral de Republikeinen Trump en Cruz, en de Democraten Hilary Clinton en Sanders. Trump is razend populair in de peilingen. Een soort Amerikaanse Wilders. Net zo populistisch en met een even bizar kapsel. Hij brengt ook net zoveel polarisatie teweeg, hoewel die er in Amerika al was vóór hij op het toneel verscheen. Volgens een dame die ik op een Drie-Koningenfeestje sprak is politiek één van de meest vermeden onderwerpen tegenwoordig in families en vriendenkringen. Normale gesprekken zijn niet langer mogelijk. Wie zijn vrienden wil behouden en geen verwijdering in de familie spreekt zo min mogelijk over politiek. In mijn schoonfamilie zijn er aanhangers van zeer links tot zeer rechts. Gelukkig wonen we te ver van elkaar om regelmatige verjaardagsfeestjes te hebben met allerlei ‘olifanten in de kamer’. De tegenstelling tussen echtgenoot en schoonvader is nog net te behappen.
Kim haalt ‘goud’ uit de grabbelmand
Drie elegante koningen in het huis van onze gastvrouw
Het Drie-Koningenfeestje was een primeur voor mij. In Zuid-Amerika en Spanje een jaarlijkse gelegenheid blijkbaar. De dame bij wie we te gast waren komt uit Panama oorspronkelijk en had, naast de gebruikelijke crackers-met-kaas, ook allerlei Panamese gerechten klaargemaakt, waaronder een aantal met gezoute vis. Bakkeljauw geheten in Suriname. Verder was er een grote taart met daarin een kroontje verstopt. Wie het kroontje vond kreeg een tiara te dragen en was de rest van de avond koning of koningin. Tot slot mochten we allemaal iets uit een grabbelmand pakken. We kregen kleine cadeautjes dat te maken had met mirre (parfumflesjes), wierook (stokjes om thuis te branden) of goud (chocolade munten).
Tijdens mijn Nederlandse les vorig jaar, vertelde de buitenlandse dames één voor één over een traditie in hun land van herkomst. Éen van hen, een Spaanse, vertelde over een feest met konijnen. Pasen, dacht ik. Néé, het was in januari. Drie konijnen en het was het einde van kerstfeest. Multiculti als ik ben sta ik open voor alle soorten tradities. En konijnen met kerst vond ik nog niet zó’n vreemde combi…Waarom het er per sé drie moesten zijn bevreemde wel enigszins. Het accent van de vrouw was sterk en het Nederlands gebrekkig. Het duurde nog een aantal minuten voor het licht eindelijk aanging: Het ging hier over het Driekoningenfeest! Leg de nadruk op de -ningen en spreek het uit met een Spaans accent…
