Categorie: politiek

Weigerambtenaar

Ik blijf het een raar woord vinden. Heel negatief terwijl we het over mensen hebben die al jaren trouwe dienst bewezen hebben. Honderden mensen in de echt verbonden en er wat moois van hebben proberen te maken. Wel of niet geslaagd, dat maakt niet uit, de wil was en is er. En dan heet je opeens ‘weigerambtenaar’. Omdat je wegens principes niet kunt voldoen aan de wens van de meerderheid nl. het in de echt verbinden van twee mannen of twee vrouwen. Dat was nooit een huwelijk, want het wetboek definieerde huwelijk als de verbintenis tussen een man en een vrouw. Aan die definitie acht je je gebonden omdat het de definitie is die voortvloeit uit je christelijke levensbeschouwing.

Dan ontstaat er een vreemde situatie. In plaats van in de minne te schikken (dat doe je in families en bedrijven toch zoveel mogelijk?): ik heb begrip voor jouw moeite, jij doet alle ‘gewone’ huwelijken, ik heb geen moeite met homo- of lesbische huwelijken, die doe ik dan wel, moéten alle ambtenaren alle huwelijken sluiten. Geen uitzonderingen. Geen gewetensbezwaarden. Hup, allemaal in dezelfde mal en geen gezeur. China is er niets bij vergeleken.

Is er sprake van discriminatie wanneer je bezwaar maakt tegen een homo- of lesbisch huwelijk. Zo van: je kunt ook niet weigeren zwarte mensen of gehandicapten te trouwen. Dat argument hoor je vaak. Ten onrechte, want het gaat niet om lichamelijke kenmerken en ook niet om homo- of lesbisch zijn, maar om de aard en definitie van het huwelijk. Het tussentijds zo ingrijpend veranderen van de definitie is de reden dat er zoveel ambtenaren zijn die dit niet mee kunnen maken.

Waarom kan er geen tolerantie zijn voor een kleine groep trouwe ambtenaren? Wat verliezen we daar mee? Dat is alle eeuwen door toch de kracht van Nederland geweest, klein, dicht bevolkt met mensen overal vandaan, christenen, joden, chinezen, heidenen…Voor zover mogelijk een plek voor iedereen.

Ik vind het Tweedekamer besluit drammerig, intolerant en getuigen van weinig respect voor mensen met een andere geloofsopvatting.

Mauro en het gedraai van het CDA

Mauro- foto Trouw

Je bent 9 jaar en je wordt door je moeder alleen op een vliegtuig gezet. 9 jaar! Wanhoop van de moeder? Koele berekening? Wie zal het zeggen. Maar op Schiphol landt een vliegtuig met daarin een jongetje, dat met verbijstering de Nederlandse samenleving moet zijn binnengestapt. Waar ben ik terecht gekomen?

Volgens Joël Voordewind zijn er ongeveer 10 vergelijkbare gevallen. Wat ook de motieven van ouders zijn om dit te doen, er zelf beter van hopen te worden, of puur uit moed der wanhoop, de kinderen zijn hier onschuldige slachtoffers. Je moet je toch niet voorstellen dat een Nederlands kind uit groep 4  of 5 helemaal in zijn uppie op het vliegtuig richting Angola gezet wordt? Dat is de leeftijd dat ze nog met een beer slapen.

Eenmaal hier is Mauro niet met kerende post terug gestuurd. Ik neem aan dat hij direct is opgevangen bij een pleeggezin, uitgezocht door de kinderbescherming of het COA, weet ik veel. Gelukkig liefdevol opgevangen en verzorgd. Heeft hij contact met zijn moeder?  Zit er in Angola een hijgende familie te wachten tot hij eindelijk een verblijfsvergunning krijgt zodat ze allemaal direct hierheen kunnen komen in het kader van gezinshereniging? Inclusief alle achternichtjes en -neefjes en de naaste buren? Volgens mij is die optie allang dichtgetimmerd door strenge regels en hoge inkomenseisen en wat dies meer zij.

Het gaat dus om een puber van 18. De meest vormende periode van zijn leven woont hij in Nederland. Hij spreekt Nederlands, denkt Nederlands, en heeft 9 jaar lang zijn best moeten doen hier te wennen en te accepteren dat hij in een Nederlands, Brabants pleeggezin woont. En nu moet hij terug. Er is ‘geen enkele mogelijkheid’ volgens minister Leers om een uitzondering te maken voor deze, ‘hele leuke’ jongen.

Kom op, zeg. Waar hebben we het over? Er zijn misschien 15 vergelijkbare gevallen van asielzoekers die als kind hier gedumpt zijn, volgens een artikel van Joël Voordewind en Arie Slob (ChristenUnie) in het Nederlands Dagblad. Is Nederland niet in staat een plekje toe te wijzen aan zo’n groepje mensen die van klein kind af aan in de hoek zitten waar de klappen vallen? Armoede, oorlog, ziekte in hun thuisland, zonder vader en moeder en andere familieleden naar een wildvreemd land en daar maar zien wat er over je heen komt. Je best doen te integreren, de taal te leren, voorbeeldig staatsburger te worden en dan als beloning op je 18e enkele reis thuisland. Doeg. Bedankt voor de moeite, maar begin daar gewoon weer opnieuw.

Kunnen we alsjeblieft wat grootmoediger zijn, CDA? Wees nu eens moedig en sta op voor wat je zelf predikt: betrokkenheid, barmhartigheid en rechtvaardigheid!

Ik word echt zo moe van altijd het gedraai en gekonkel van het CDA om maar een machtspositie te blijven bekleden.

Voordewind en Spekman (PvdA) hebben een wetsvoorstel ingediend die het mogelijk moet maken kinderen die geworteld zijn in de Nederlandse samenleving en hier langer dan 8 jaar zijn, een verblijfsvergunning te geven. Hopelijk zal het CDA met de vandaag aangenomen resolutie ‘een meer humane behandeling van asielzoekers te willen’ zich achter dit wetsvoorstel scharen.

Halen ze misschien toch nog een paar stemmen straks.

Amerika – Land van mogelijkheden en tegenstellingen

Amerika. Land van tegenstellingen, mogelijkheden en de grootste schuld ter wereld: een getal met 12 nullen ($14 biljoen) en nu mag het van het Congres (eindelijk) nog een onsje meer. Tenslotte moeten de pensioenen en het overheidspersoneel wel betaald worden. Maar perse geen extra belastingen op de inkomens van bijv. de rijken en de industrie. In Massachusetts is er zelfs een taxfree weekend iedere maand om consumenten tot kopen aan te zetten, om zo de economie te stimuleren. De tax op goederen in Massachusetts bestaat uit een kleine 6%, peanuts vergeleken met de BTW in ons land van 19% over witgoed e.d.!

De nationale, seniorenziektekostenverzekering (Medicare, alleen voor wie gewerkt heeft) en de nieuwe volksverzekering ‘Obama-care'(ook voor werkelozen, chronisch zieken en daklozen) kosten handenvol geld en ook dat moet ergens vandaan komen. Ik ben geen politicus, ik kan het allemaal niet overzien, maar van wat ik lees en hoor is er een enorme polarisatie over hoe het gigantische schuldenprobleem hier in dit land van ‘rags to riches’ aangepakt moet worden.

De stemming is grimmig en venijnig. Ultrarechts (Teaparty, zeg maar, geen belastingen, geen of zo min mogelijk overheidsvoorzieningen of – bemoeienis) en ultralinks (tax the wealthy, tax the industries, recht op medische verzekering voor iedereen) staan lijnrecht tegenover elkaar. Volgens mijn schoonvader, Democraat, maar niet ultra, rijzen de kosten voor de seniorenverzekering echt de pan uit en moet er in gesneden. Er zijn door een commissie ook zinnige voorstellen gedaan, maar de tegenstellingen zijn zo groot dat niemand luistert. Iedereen weet, er moet bezuinigt, maar hoe…?

Ultralinks lijkt allergisch voor iedere bezuiniging.. De Teaparty (ultraliberaal) is allergisch voor alles wat riekt naar overheidsbemoeienis en belasting, als ik het goed begrijp en wil terug naar particulier initiatief om in het land dingen op poten te zetten. Op zich geen absurd idee. Er zijn goeie voorbeelden van te vinden en Nederland kan wat dat betreft, zeker in de cultuursector, nog wel inspiratie opdoen hier.

Heel opvallend bijvoorbeeld hier in deze wijk van Boston: Prachtige parken, havengebieden, musea, allemaal door vooral particulier initiatief tot stand gekomen, met wellicht wat subsidie van de gemeente in de vorm van belastingvrijstelling. Overal vind je bordjes met ‘thanks to so and so..’ tot op de parkbankjes en de tegels van de wandelpaden aan toe. Midden door het volledig gerenoveerde, zeer aantrekkelijke havengebied hangt een brug, zo verroest en verwaarloosd dat je bang bent erover heen te lopen. Die brug is van de overheid en niemand doet er iets mee. Geen geld. Vreemde tegenstelling.

IMAG0265

Ook de snelwegen hier in Massachusetts zijn slecht. Vol gaten met hier en daar een beetje opgekalefaterd asfalt. De ergste gaten en scheuren na de wintervrieskou weer gexebffend. Je betaalt tol, niet veel, en blijkbaar niet voldoende want om de zoveel kilometer staat er een bord langs de weg met het dringende verzoek een paar kilometer weg te x91adopterenx92. Misschien staat er over een paar jaar dan een bordje x91thanks to Kim and Margreet Batteau rijdt u de volgende 100 meter op glad asfaltx92. Toch leuk om zo de geschiedenis in te gaan?

Hieronder nog zo’n voorbeeld van groots en indrukwekkend en ervoor een volkomen verrot boothuisje wat bij de brug hoorde

IMAG0266

Economie en politiek zijn broer en zus met een gecompliceerde relatie. Ik ben niet genoeg ingewijd om een serieuze analyse te geven van de situatie waarin dit land zich bevindt. Het is meer een reactie vanuit het hart en enig gezond verstand. De situatie lijkt in elk geval ernstig. Er kan alleen vooruitgang komen als politici compromissen gaan sluiten. Zowel links als rechts zal in beweging moeten komen. Maar met de verkiezingen voor de deur in 2012 probeert men juist zich zoveel mogelijk te profileren. De campagne is duidelijk begonnen.

Als ik mijn duit in het zakje zou mogen doen: Het lijkt mij dat in een staat of land iedereen een steentje moet bijdragen aan bijvoorbeeld wegen, onderwijs, zorg en veiligheid, dat soort algemene voorzieningen. Belastingen zijn nooit leuk, maar we krijgen er wel dingen voor terug. Tenzij er natuurlijk sprake is van totale corruptie wat in veel landen wel het geval is, hmmm, lastig.

Maar toch, principieel, zou ik moeten kiezen, algemene (inkomsten)belastingen of particulier initiatief voor zaken die alle burgers aangaan, dan kies ik voor het eerste. Ik denk dat het minder risico tot egoxefsme in zich draagt. Minder draagkrachtige burgers zijn immers afhankelijk van de meer welgestelde. Niet iedereen hoeft even luxe huizen of autox92s, maar iedereen moet wel goed onderwijs kunnen krijgen en medische zorg. En in een Mercedes of een Barrel wel over even goeie wegen rijden. Particulier initiatief is goed. Vrijwillige mantelzorg is prima. Maar om alles over te laten aan de goeie wil van de vrijwilliger lijkt me wat al te optimistisch over de aard van het beestje mens.

(Inkomsten)belastingen lijken me een logische oplossing, naar draagkracht, zodat rijk en arm niet te ver uit elkaar groeien, een Bijbelse beeld, volgens mij. In de VS blijken juist veel christenen problemen te hebben met sociale voorzieningen of verzekeringen van overheidswege, zoals onze verplichte ziektekostenverzekering. Ik lees op een fanwebsite van Ron Paul (presidentskandidaat voor de Republikeinen, Baptist, die zegt dat hij liever niet over zijn geloof praat):

‘Why should anyone be forced to subsidize the medical care of others? Very few individuals would personally assault their neighbors at gunpoint and steal thousands of dollars to pay for their own medical needs. How could any freedom loving person agree to delegate such criminal acts to the government by supporting a compulsory health insurance system?’

Ron Paul zelf zegt op zijn website dat een van zijn doelen is:’ Repeal ObamaCare and end its unconstitutional mandate that all Americans must carry only government-approved health insurance or answer to the IRS’.

Ik snap dat niet. Zeker niet vanuit christelijk gedachtegoed. Ik voel me veel meer thuis bij de manier waarop de ChristenUnie daarover haar standpunt bepaalt. Bijv. over belastinheffing of gezondheidszorg

Er gebeuren dingen met je geld waarmee je het niet eens bent (op medisch-ethisch gebied, enz.) maar, zoals gezegd er gebeuren ook veel goede dingen. Geen enkel systeem is ideaal en van ieder systeem wordt vroeg of laat misbruik gemaakt. Maar van alle systemen is het heffen van belastingen op de manier waarop dit in de meeste democratiexebn gebeurt m.i. te verkiezen. Het gaat uit van het solidariteitsbeginsel. En dat is ten diepste een christelijke gedachte. Je hebt toch niet allemaal evenveel intelligentie, talent en gezondheid? Beetje delen dus de boel.

Misschien kunnen Nederlandse lezers van mijn blog in Amerika me uitleggen waarom zoveel christenen zich aangetrokken voelen tot de Teaparty-beweging? Ik hoor dat men Ron Paul waardeert omdat hij eerlijk is, man en paard bij de naam durft noemen. En de situatie is in de VS natuurlijk anders dan in Nederland, met slechts twee partijen.

Ik benijd de Amerikanen niet op dit moment.

Geen uitzondering voor oudste partij Nederland-SGP

Een goeie reactie op het vonnis van de Hoge Raad door Amanda Kluveld (klik op ‘columnisten op deze site’ op fotootje van vrouw met donker lang haar en bril) op de site vanVolkskrant. Lezen!

Wilders, die Brucke en der Blaue Reiter

Niet bepaald onderwerpen die onderlinge samenhang vertonen, behalve de laatste twee dan. Wel de onderwerpen die me de laatste dagen bezig hielden.
Toen ik vorige week woensdag bezig was met stembiljetten tellen in Scheveningen kwam ik ze al tegen, de felrood gekleurde blokjes onderaan lijst 20 van de PVV. De laatste naam was die van Wilders en tot mijn verbazing waren er veel voorkeurstemmen voor hem. Ik dacht toen, jammer dan voor de kiezer maar dat is een verloren stem, een lijstduwer wordt geen lijsttrekker.
Maar helaas, vandaag kwam het nieuws naar buiten dat Geert Wilders toch mee gaat draaien in de gemeenteraad van Den Haag. En tegelijk lid blijft van de Tweedekamer. Welk bestuur wordt hier nu niet serieus genomen? De Tweedekamer of dat van Den Haag? Ook Fritsma, de lijsttrekker van de PVV, blijft Tweedekamerlid. Het moest niet mogen!

Vrijdag en zaterdag was ik in Groningen om de tentoonstelling over Duitse expressionisten te zien, die zich die Brucke noemden. Voor het eerst in het Gronings museum, wat een bijzondere ervaring was. Heel eigenzinnig vormgegeven, met veel pastel en kleurige accenten. De tentoonstelling vond ik prachtig. De felle kleuren van de expressionisten raken me. De grove lijnen en vormen, de primaire kleuren en het figuratieve spreken me erg aan. Emil Nolde springt er voor mij uit.Links overigens een schilderij van Kirchner

Vandaag in Den Haag een andere uiting van Duits expressionisme gezien, schilderijen van de Duitse kunstenaarsgroep der Blaue Reiter, met Kandinsky als de meest beroemde vertegenwoordiger. Leuk om uit ongeveer dezelfde periode werk van twee van dit soort kunstenaarsverbonden te zien. Brucke was stadser, met veel voorstellingen van variete en danseressen. Blaue Reiter was vooral veel bezig met het weergeven van de natuur.

Is er nog een verband te bedenken tussen Wilders en de andere, de kunstenaars die leefden aan het begin van de 20e eeuw? Breken met de traditie, misschien? Radicaal anders willen zijn? Nee, sorry nu krijgt Wilders al te veel eer. Kunstenaars waren bezig met de werkelijkheid om zich heen, de mens, de natuur, de stad. Hoe ze die zagen en beleefden. En alles kreeg daarin een plaats, niets was daarvan uitgesloten. Ook de donkere kanten van de samenleving probeerden ze te vatten op het doek. Dan voel je de dreiging, de wanhoop, de armoede.

Wilders voelt niet maar is altijd aan het oordelen en indelen. Ik mis ten ene malen ontferming, meeleven en een verlangen naar goedheid. Natuurlijk zijn er problemen, natuurlijk moet er strenger worden opgetreden in sommige situaties. Maar arm volk dat iemand als Wilders tot leider kiest.

bij de migratie van sanoma naar WordPress zijn helaas niet alle foto’s meegekomen.

Tellen in de Mallemok

Ik had me aangemeld om mee te doen op de verkiezingsdag, als lid van een van de vele stembureaus in Scheveningen. Ik ontving enkele weken geleden een uitnodiging om me op 3 maart te vervoegen op stembureau 414, de Mallemok te Scheveningen, als assistent-teller. Het klonk me lichtelijk komisch in de oren. Aangezien ik altijd stem maar nog nooit als vrijwilliger had mee geholpen bij het hele gebeuren was ik erg nieuwsgierig naar het verloop van alles. Ik maakte me zenuwachtig over ingewikkelde telmethodes die ik met mijn gebrekkige cijfertalent niet zou kunnen volgen, waarbij ik naar huis gestuurd zou worden: Sorry mevrouw, wij kunnen van uw onnozele diensten geen gebruik maken. Ik heb nog overwogen af te bellen.

Maar om acht uur ’s avonds stapte ik op de fiets en reed naar de Mallemok. Een wijkontmoetingscentrum dat helemaal beantwoordt aan de deprimerende verwachting die ik van het gebouw had. Scheveningen blinkt uit in wijkgebouwen die strijden om de eer het meest haveloos en verwaarloosd te zijn. Met man en macht proberen dappere wijkwerkers en vrijwilligers er nog wat van te maken, maar hier is te merken dat er al decennia bezuinigd wordt in deze publieke sector.

Stembureau 414 was neergestreken in de grote zaal waar rafelige oranje gordijnen de hoge ramen bedekten en waar waarschijnlijk af en toe gegymd wordt door senioren en kinderen. Met vijf andere vrouwen en een bejaarde mannelijke Scheveninger zijn we om negen uur begonnen met het tellen van de 759 uitgebrachte stemmen op even zovele stembiljetten die de grootte van de Nederlandse vlag hadden omdat er 21 partijen een plekje op moesten vinden.

Ingewikkelde telmethodes? Vergeet het maar. Lange tafels met daarop 21 stapels van de verschillende partijen. Het was al ver over tienen voor we die orde bereikt hadden, want de belachelijk grote biljetten moesten driedubbel gevouwen de stembus in, anders pasten ze niet door de gleuf. Toen moest het tellen nog beginnen. In de volkswijk waarin de Malllemok staat waren duidelijk 2 partijen favoriet. De lokale Politieke Partij Scheveningen en helaas, de PVV. Sommigen hadden zelfs een grote rode cirkel om de naam van ( de onverkiesbare) Wilders gezet als voorkeurstem.

Al met al hebben we het redelijk vlug gedaan. Een keer moesten we hertellen omdat er 1 stem miste. En de lokale partij had zoveel verschillende voorkeurstemmen, ook nog vaak met dezelfde namen (vader, zoon, broer enz) dat het lang duurde voor we die uitgezocht hadden.

Ondertussen bleek wel uit berichtjes van de thuisbasis dat mijn partij, de ChristenUnie, het minder goed deed dan verwacht. Met veel liefde legde ik steeds de lijst 13 stembiljetten bij elkaar. Het mocht niet baten. Met de hoge opkomst vanwege de PVV was de kiesdeler vrij hoog en hebben we het niet gehaald. Jammer. Nu weer op naar de landelijke verkiezingen.

Gun elkaar wat rust, reactie op Fabian Paagman

Beste Fabian Paagman. Leuk dat u zo uitgebreid reageert! Mijn blogje was enigzins ludiek geschreven maar in de kern inderdaad toch de vraag: kun je iemand in een democratische samenleving die voor zijn partij campagne voert, (binnen alle grenzen van de betamelijkheid)verwijten zo kwetsend te zijn dat hij liefst van plek moet veranderen.

De bloemenstand waarbij Kim in de buurt stond zal er niet onder geleden hebben dat mensen 1 bloembol gratis mee kregen. Dat is nog niet hetzelfde als een gezellig boeket voor het weekend, toch?
   Maar de hamvraag blijft natuurlijk: kwetst de ChristenUnie in samenwerking met SP en FNV de middenstand van de Frederik Hendriklaan (Fred), o.a uw bedrijf, door ervoor te vechten zondag geen (verdere)openstelling van winkels te willen?
   U bent bang dat uw bedrijf verlies zal lijden en dat dat effect zal hebben op uw werknemers. Economische motieven dus. En ook zorg om uw personeel. Dat siert u, laat ik dat voorop stellen. U hebt een verantwoordelijkheid voor meer mensen dan alleen uzelf. En die neemt u ook.

Maar in mijn bescheiden mening is dit argument uiteindelijk niet doorslaggevend. En wel hierom: Ik sprak een winkelier op de boulevard bijvoorbeeld die me vertelde dat er daar tegenwoordig op zondag verlies wordt geleden omdat de Fred als toeristisch gebied is aangewezen. ‘Shoppers’ verdwijnen dus van de Palacepromenade richting de Fred. Ook daar moeten misschien ontslagen vallen. Hier geldt het aloude principe van ‘de een zijn dood is de ander zijn brood’ ofwel, het recht van de sterkste.

En juist tegen dat economische juk wil ik me (en daarom stem ik op de ChristenUnie) verzetten. Het leven is toch meer dan winkelen en geld verdienen en uitgeven? Laten we elkaar die ene dag rust gunnen. De grote winkels de kleine en de warenhuizen de familiezaken. En de klanten de winkeliers en hun werknemers en hun gezinnen. Als we allemaal tegelijk pas op de plaats maken, een vrije dag of een rustdag nemen om als vrienden en familie bij te praten, naar de kerk te gaan of wat dan ook, dragen we allemaal iets bij om het moordende tempo van onze westerse maatschappij met een fractie te verlagen.

Ik ben benieuwd wat u van mijn argumenten vind?

Europa

Mijn witte poedel keft af en toe nog irritant en trekt aan de riem maar over het algemeen wandelen we redelijk rustig door het leven samen momenteel. Wie de beeldspraak wil doorgronden leze mijn blog Black Dog.

Het is een historische tijd de laatste weken. Vele hoogtepunten die herdacht en gevierd worden. Ik ben gek op geschiedenis dus kom wat betreft documentaires aan mijn trekken.De Oorlog van Rob Trip, De val van de Muur door Paul Rosenmoller (niet geheel origineel na de serie van Geert Mak, maar goed, de inhoud is wel nieuw).

Ook de herdenking van het einde van de 1e WO brengt je terug in een tijd die onvoorstelbaar lang geleden lijkt, maar die toch het begin van het leven mijn ouders was. Beiden zijn ze geboren tijdens de 1e WO, in 1914 en 1917. Ze leven niet meer, maar ik zou ze graag nog eens willen vragen wat ze van Europa vinden nu. Ik kan niet anders dan enthousiast zijn over een (west)Europa dat sinds 1945 geen oorlog heeft gekend door samenwerking op vooral economisch gebied en sinds de val van de Muur zelfs met Oost-Europa in vrede leeft. Het is allemaal niet perfect en er zijn genoeg situaties die schrijnend zijn. Denk alleen maar aan de vele straatarme ouderen op het platteland van sommige landen in Oost-Europa bijvoorbeeld die zonder steun en verzorging op hun dood zitten te wachten.

Maar het is geen vergelijking met de ontzettende ellende van een oorlog. Ik ben dus zeker geen Europa scepticus! Maar, ik geef het eerlijk toe: artikelen in de krant die over Europa gaan vind ik vaak toch, gaap, saai…

Wageningen

Gisteravond op het NOS journaal, vandaag met grote kop in het AD: ChristenUnie raadslid Monique Heger uit Wageningen trekt zich terug vanwege aangaan lesbische relatie. Volgens het AD is “de Tweede Kamer verbijsterd”.

Ik vind het eerlijk gezegd goed dat ze zich heeft teruggetrokken. Er was vanuit de steunfractie te weinig begrip voor haar keuze, zei ze in een interview. Iets wat ze zich wel voor kon stellen. Nu zou volgens de krant Rouvoet  gezegd hebben dat ze voor hem niet had weg gehoeven, met andere woorden, iemand met een lesbische relatie kan prima de ChristenUnie vertegenwoordigen.

Ik heb daar moeite mee. We willen toch een voluit christelijke en bijbelse partij zijn. Normen en waarden vanuit de bijbel bevorderen. Niet dwingen, niet opleggen, maar bevorderen. Seksualiteit is niet neutraal, net als bijvoorbeeld beschermwaardigheid van het leven niet een optie is waar je het wel of niet mee eens kunt zijn. Je kunt niet met de mond het ene zeggen en dan het andere doen. Een ChristenUnie raadslid of wethouder die ongehuwd samenwoont (als lesbisch/homo/ of hetero), zijn vrouw/haar man in de steek laat, dat zijn m.i. situaties waarin je toch niet langer een goeie vertegenwoordiger voor je achterban kan zijn. Het doet niets af aan de deskundigheid of vaardigheid van de persoon. Maar je komt in een dubbele positie, omdat je je basis zoekt in de Bijbel. Ik vind dat je dan minder geloofwaardig bent.

“Scheiding van kerk en staat!”, roepen sommige mensen dan.
In de kerk kun je zeggen dat samenwonen niet mag als homo of hetero, maar in de politiek maakt dat niet uit. Ik ben van mening dat je op die manier christelijke principes niet mag losmaken van je rol als politicus. Dat we tegen abortus en euthansie zijn is ook gebaseerd op een godsdienstig (bijbels) idee dat God de Gever van het leven is.  Daar komen we ook tot politieke stellingname vanuit onze religieuze overtuigingen.

Er is verlegenheid over wat er nu in Wageningen gebeurd is omdat we als kerken zelf geen eenduidig standpunt innemen. Maar zoals op christelijke scholen een regel is dat de levensstijl van de docent in overeenstemming moet zijn met de grondslag van de school, zo moeten we dat als ChristenUnie ook met elkaar afspreken.

kicken en getetter

Toch wel. ’t Is druk, hectisch, er gaat nog van alles mis, maar ik vind het echt kicken, m’n nieuwe baan. Ik moet er nog helemaal inkomen maar nu al denk ik steeds: wat een geluksvogel ben ik om hier te mogen werken! Ik lig ’s nachts nog wel te stuiteren in m’n bed door alle opgedane informatie..Ik wil het allemaal plaatsen en integreren in m’n hersenpan.  Dat gaat natuurlijk niet, dus dan dwing ik mezelf aan Niek te denken of andere ontspannende gedachten..Afgelopen nacht droomde ik voor het eerst weer over dingen die niet met m’n werk te maken hadden. ’t Gaat de goeie kant op!

Vanmiddag tijdens het werk meegeluisterd met het debat in de Kamer over radicalisering van de Islam. Van te voren had ik al wel gehoord dat iedereen het zat is om alleen maar Geert Wilders de toon te laten zetten. Maar het is moeilijk een eigen lijn te trekken als er zo’n man voor je staat te raaskallen. Hij wil de Koran verbieden als opruiende literatuur, noemt minister Vogelaar ‘knettergek’, raast en tiert tegen alle moslim, radicaal of niet. Ongelooflijk zoals die man zich volledig isoleert van z’n omgeving en collega’s. Ik snap echt niet wat hij beoogt? Het lijkt wel of hij met opzet agressie wil uitlokken van moslims om z’n eigen gelijk te bewijzen. Ik vind het een gevaarlijke opstelling. Het doet me denken aan treiterende kinderen die gelijk gaan huilen als ze dan eindelijk een oplawaai krijgen van een getergd slachtoffer.

Is Geert Wilders uit op macht? Gelooft hij werkelijk in wat hij allemaal roept? Is er iets mis met die man? Het ergste is dat hij een normaal opbouwend debat belet door z’n demagogisch getetter.