Evolutie, in de zin van ontwikkeling vanuit niets (Big Bang?) tot iets, van simpel tot gecompliceerd, van onpersoonlijk tot persoonlijk is wereldwijd de meest geaccepteerde verklaring van de natuurlijke werkelijkheid om ons heen.
Ik geef hier wat dingen door die daar vragen bij stellen. Al die schoonheid van kunst, muziek, dieren en plantenwereld vanuit een onpersoonlijk toevallig begin?
Liefde, opoffering, caritas als overlevingsstrategie? Dood, lijden, pijn, als iets dat er gewoon bij hoort? Leven zonder een diepere betekenis van opdracht of taak?
Het gaat er bij mij niet in. Ik heb meer geloof nodig om dat te accepteren dan in de verklaring die de bijbel geeft van een Schepper Die Als grote Kunstenaar dit allemaal bedacht en mijn leven vult met schoonheid om van te genieten en lijden toelaat met een doel dat mij nu (meestal) nog ontgaat maar nooit buiten Zijn liefde om gaat.
Een citaat van Timothy Keller, denker en predikant in New York:
The Church needs artists because without art we cannot reach the world, meer
En een video (20min) in het Engels gemaakt door geneticist
Over de schoonheid en ordening in de natuur die niet alleen te verklaren valt vanuit het ‘utiliteitsdenken’, veranderingen moeten ‘nut’ hebben. (Even doorbijten wat betreft de enigszins theatrale stem..) prachtige beelden!
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik daarentegen kan de wereldverklaring aan de hand van oerknal, 13,8 miljard jaren en evolutie van levende wezens wonderwel zien kloppen met wat Genesis vertelt over de geschiedenis van het heelal en zijn inventaris. Rara, hoe kan dat?
LikeLike
Maar als ik je goed begrijp zie je Genesis wel als een relaas van een persoonlijk begin. Hoe dat ook in zn werk ging. Ik heb het hier vooral over diegenen die uitging van een puur toevallige botsing van atomen waaruit alles is ontstaan. Een aantal van mijn vriendinnen geloven dit dus ik ben er nogal eens over in gesprek.
LikeLike