Onverwacht bezoek

De ‘black dog’ (zie mijn vorige blogs over de black dog, een ander woord voor depressie) miste me, zo zei hij. Het werd tijd voor een bezoek. Hij was al binnen voor ik er erg in had en toen hij eenmaal op de bank lag, kon ik niet meer van hem af. Ik probeer een goede gastvrouw te zijn. Want van afwijzing en boosheid wordt het beest alleen maar zwarter en lelijker. Af en toe een aai over zijn hoofd. Maar ook weer niet té veel aandacht. Me niet af laten blaffen door ‘m, maar wel proberen in gesprek te blijven. Wel vermoeiend, hoor, zo’n hond op bezoek. Ik had hem helemaal niet gepland! En dan zit hij daar zomaar of hij nooit is weg geweest…Af en toe gaat hij op schoot liggen en daar krijg ik het echt spaans benauwd van. Zo close wil ik niet zijn met hem.

De hond vindt het best als ik wat actief blijf. Veel in de tuin doen maar, dan kwispelt hij wat om me heen en heel af en toe gaat hij slapen. Dan ben ik even op mezelf. Het gekke is dat ik dan zo’n moeite moet doen om hem niet te zoeken. Is hij nou weg? Is hij even weg? Is hij misschien helemaal weg? Maar dat zoeken maakt hem wakker…hij voelt het aan of zo. Helaas. Zijn voortdurende aanwezigheid maakt me wel gespannen, merk ik. Alles in me verzet zich tegen dat vervelende beest, maar ik moet toch zijn aanwezigheid accepteren. Hoe ik het ook draai of keer en hoe vervelend ik het ook vind,  het is ergens toch ook mijn hond.

Ik ben druk met het bezoek. Er blijft weinig tijd en energie over voor andere dingen. Rustig thuis maar wat bezig blijven, actief in de tuin bewegen, wat fietsen of wandelen, films kijken. Dan is de hond het rustigst en ik dus ook.

Ik hoop dat hij zich gauw weer gaat vervelen. Bij mij heeft hij eigenlijk alleen maar een hondenleven. Ik zal blij zijn als het zover is. Ik wil nog wel uitzoeken waarom hij nu zo plotseling verscheen, na lange tijd. Maar of dat lukt? Ik moet er maar gewoon aan wennen misschien. Af en toe wil het beest me zien. Hoewel….meestal zijn er ook wel nieuwe levenslessen, of oude die ik vergeten was.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet