Als je soms niet bij je gevoelens van verlangen en gemis kunt, luister dit prachtige lied, een zogenaamde joïk, traditionele muziek van de Samen een volk in het noorden van Scandinavië, ook wel Lapland genoemd, maar je noemt hen geen Lappen, dat blijkt beledigend te zijn.
In een joïk zing je iemand toe die je mist, liefhebt (of haat , oeps..). Deze joïk is voor de gestorven beste vriend van de zanger. De joïk werd door de kerk verboden aanvankelijk omdat men zolang zong dat men in trance raakte en misschien ook wel vanwege het idee dat je een dode toezingt? En de ‘hatesongs’?
Hoe dan ook, ook de joïk is verwesterd en heeft een ander karakter gekregen dan het oeroude, wellicht ‘heidense’ karakter van toen.
De zanger, Jon Henrik Fjällgren is Combiaans van geboorte maar op de leeftijd van zes maanden geadopteerd en opgegroeid bij een Sami gezin. Hij werkt als rendierherder.
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
wat een wonderlijke melodie en vooral, wat een wonderlijke levensgeschiedenis!
LikeLike
De klanken, de verschillende intensieteit, de gedachte….de betekenis. Een jaar geleden zette een vriendin dit nummer op en het overweldigde mij (wat niet vaak gebeurt)….ik vind dit een kado. Voor jezelf of voor een ander. Oeroude taal….ook al verwesterd….het bestaat en een rendierherder met colombiaans bloed bracht het weer terug. Terug bij ons. Gelukkig maar!
LikeLike