Nedereindse Plas bij IJsselstein

De wind boldert door de weilanden en bomen voor ons huis. De combinatie van stapelwolken en zon maakt dat er voortdurend schaduwvelden over het land vliegen.

De ganzen en eenden hebben een windstil plekje opgezocht of zitten, diep ineen gedoken, de storm uit op het inmiddels fel, smaragdgroene gras. Boomklevers klampen zich letterlijk vast aan de stam van de vier hoge elzen, hier pal voor het raam.

Narcissen, tulpen en skilla’s  op hun prille steeltjes wensen dat ze nog even terug konden kruipen in de warme bescherming van hun bol, zo hevig legt de wind hen plat.

Hondenwandelaars worden voortgestuwd, nu niet alleen door hun trekkende honden. Met wapperende haren maken ze hun dagelijkse praatje op het hondenveldje voor onze deur.

Lentestorm, er is niets mooiers.

Hieronder het onvolprezen gedicht van Vasalis, die de hevigheid van het lenteseizoen, met z’n stormen, wolkenluchten en zon, verwoordt als geen ander!

Voorjaar

Het licht vlaagt over ’t land in stooten
wekkend het kort en straf geflonker
der blauwe wind-gefronste sloten;
het gras gloeit op, dooft uit, is donker.
Twee lamm’ren naast een stijf grauw schaap
staan wit, bedrukt van jeugd in ’t gras…
Ik had vergeten hoe het was
en dat de lente niet stil bloeien,
zacht droomen is, maar hevig groeien,
schoon hartstochtelijk beginnen,
opspringen uit een diepe slaap,
wegdansen zonder te bezinnen

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet