Black Dog

De laatste weken loopt een zacht grommende, bij tijden hinderlijk keffende, ‘black dog’ me enigszins voor de voeten. Ik heb er ooit een blog aan gewijd. De Black Dog. Zo noemde Churchill zijn terugkerende periodes van depressie. Niet dat ik mezelf met Churchill vergelijk, maar ik vind het een mooi beeld. ‘The black dog is upon me’, zei hij. Hij trok zich dan terug op zijn landgoed om muurtjes te metselen. Bezig zijn met zijn handen en lichamelijk inspannende werkzaamheden bleken heilzaam. De periodes gingen ook weer voorbij.

Iedereen is uniek, ook hierin. Iedereen heeft een eigen wijze om met vervelende stemmingen om te gaan. Wat werkt voor de een werkt nog niet altijd voor de ander. Was er maar een methode die bewezen heeft in alle gevallen, voor iedereen te werken! Beweging is trouwens inmiddels wel zo’n methode waarvan nu min of meer vaststaat dat die verschil te maakt. En ik merk het. Naar buiten gaan, lopen of fietsen heeft een gunstig effect.

En zo gaat een groot deel van de energie zitten in het beheersbaar houden van die stemming. Hele tegenstrijdige dingen spelen zich af van binnen. Wel gaan, niet gaan? Wel doen, niet doen? Wel naar buiten, niet naar buiten? Veel gepieker en getob over de gewoonste zaken van het leven. Het lijkt wel of alles een extra lading krijgt waar tegen je moet opboksen. Niet de fijnste dagen en weken om doorheen te gaan. Gelukkig komt er meestal weer een dag dat ik wakker word en denk: ik ben er weer. Zoals vanmorgen. Vandaag las ik op de blog van een Duitse vriend  een mooi (vrij) citaat van Sören Kierkegaard:

  “Kopf hoch! Gott kann machen, dass das Falsche zum noch Besseren wird, als das Richtige gewesen wäre.”

Ontdek meer van PARELPAD

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Onbekend's avatar

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier.

5 gedachten over “Black Dog”

Ik stel jullie reacties enorm op prijs!