hoe lief heb ik uw huis

Hetis maar symbolisch. En toch heeft het veel zeggenskracht. Op het graf waar we het lichaam van moeders hebben begraven (meer dan een jaar geleden alweer) staat nu een grote, glanzend gepolijste, granieten steen.

Opde steen staan de namen van mijn moeder, mijn vader en mijn zus Loes.  Bovenaan staat:

Hoe lief heb ik uw huis.
Psalm 84

Datcitaat vat voor mij ontroerend mooi samen wat voor hen alle drie zo dierbaarwas. Thuis, Huis, Home. 

Alledrie verlangden ze hevig naar een Thuiskomen. Terug naar hoe het was geweest. Deveilige jaren van het kind zijn. De warme plek aan het einde van een koudereis. De tijd dat er nog recht werd gedaan. Alle drie wisten ze heel goed dathet niet te vinden was waar ze het zochten. Mijn moeders jeugd, haar geliefde vader. Loeshaar kinderjaren, haar diepste zelf. Mijn vader zijn werk of de kerk. 

Huiswas meer dan dat. Dieper en altijd net ongrijpbaar. Meer een echo, een belofte,dan werkelijkheid die te vatten was.

Loeszei aan het einde van haar leven zo vaak: ‘ik wil naar huis’. Meer dan dat kon zeniet uitleggen.

Mijnmoeder stierf in een houding die het meest de diepste geborgenheid van Thuisuitdrukt, opgekruld op haar zij, in de oerhouding van de ongeborene in het lichaam van de moeder.

Mijnvader stierf met het verlangen op zijn lippen naar het voorjaar, naar de eersteblaadjes, de eerste bloemen. Een echte tuinier, voor wie de tuin Thuis was. 

Alledrie zijn ze nu daar waar ze zo intens naar verlangden. Thuis. Bij God. Straks zal Hij alles  herstellen wat nu nog wacht om afgemaakt te worden.

Mensenen schepselen en de natuur.  Een hele vernieuwde aarde om je helemaal op thuis te voelen.

Zondertranen, dood of pijn. 

Hoelief heb ik Uw Huis.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet