Ik zou je zo graag nog eens willen zien
met een stofdoek in je hand-
zoals een priesteres in haar tempel
de heilige dingen aanraakt met
liefdevol ontzag schonk jij het doffe
hout weer glanzend leven –
en dan de planten, ze bloeiden
zonder einde door jouw zorg –
chinese roos, kaapse violen, begonia’s
de vensterbank was een Monet
Nu ligt er overal stof
ik kan mijn naam gewoon
op tafel schrijven
en in de vensterbank staan lege potten
de bloemen die er staan
zijn kunst – een beetje fleur
maar in jouw ogen zijn de lichten weg
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Kan wel huilen
LikeLike
ja, onze moeders…..
na 20 jaar krijg ik ook nog tranen in mijn ogen als ik dit lees.
LikeLike
Alleen maar willen zien…ik krijg tranen in mijn ogen, wat wil ik dat graag ….
LikeLike