een nieuwe week

Het is toch echt lente aan het worden. Onmiskenbaar zie ik in mijn tuintje de bolletjes boven komen en sommigen bloeien al volop. Zo raar. Het is helemaal geen winter geweest. Dat is een beetje ongepast vind ik. Eerst het zure en dan smaakt het zoete pas echt zoet. Er moet tussen de seizoenen een duidelijk contrast zitten, dat vind ik het prettigst.

Van de zomer raak ik verzadigd en dan ben ik blij met de herfst en de kleuren van de natuur. Op een gegeven moment ben ik alle bladeren zat en is het tijd voor de naakte bomen en een koude winter. De lente ben ik niet zo gauw zat eigenlijk. Alle begin, jong, vers, teer, fris, daar voel ik me het meest bij thuis geloof ik. Maar dan moet er wel eerst een winter aan vooraf gaan, toch?

Nou ja. De zon schijnt en dat is heerlijk. Ik heb niet veel te vertellen. Zit nog een beetje in niemandsland. In de kerk was gisteren heel lief en meelevend. Dat doet me goed.
Zaterdag zijn we naar Utrecht gereden om bij de kids te zijn. Voor mij altijd heel warm en troostrijk. Jammer dat Niekepiek niet ‘ beschikbaar’ was..Een kus en knuffel van hem is de meest ultieme vorm van troost.

Zaterdag ga ik een dagje naar Antwerpen met dochter Sas, shoppen en een hotelletje. Even mezelf verwennen. Kim is het weekend altijd druk en ik werk door de week dus samen spontaan een weekendje ertussen uit is moeilijk realiseerbaar. Helaas pindakaas. Ach en Kim is toch geen echte shopper, dus. Ik eigenlijk ook niet. Maar het klinkt zo leuk. Wie weet drinken we de hele dag overal kopjes koffie en thee. Maakt niet uit. Idee is leuk.

Oh ja, Lukas is te beluisteren op myspace.com! Vooral het eerste liedje vind ik heel mooi, de twee anderen zijn wat ontoegankelijker. Dat is natuurlijk het kenmerk van ware kunst, you understand!

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet