boos

Maandag bij moeders geweest. Ze heeft een mooie nieuwe rolstoel waarin ze de hele dag kan blijven zitten en die gekanteld kan worden voor een dutje. Ze beweegt nu helemaal niet meer, dat is minder fijn. Maar volgens de verzorging ging dat echt niet meer door verstijving. En de arts zegt dat dat door Parkinson veroorzaakt wordt. Goed, het geeft ook niet zo, tenslotte wordt moeders 90 (!) dit jaar. Onvoorstelbaar, zo taai ze blijft ondanks alles.

Maar de dementie blijft het grootste probleem. Maandag troffen we haar in een heel onrustige, boze stemming. Ze was nergens door af te leiden, zelfs niet door haar gelifde psalm 84. Meestal is er dan even een moment van herkenning, soms neuriet ze mee en altijd zegt ze: prachtig!

Nee, het lukte niet. We  hebben als experiment een "gezelschapsdame" ingeschakeld. De bedoeling is dat ze wat extra aandacht aan mijn moeder geeft, muziek luistert, een kopje koffie gaat drinken in het restaurant enz. Het idee is goed. Maar nu de uitwerking nog.

De dame kennen we via de gemeente van mijn moeder. Het lijkt me een heel aardige vrouw, maar we hebben gezegd dat het natuurlijk moet klikken tussen mijn moeder en haar. Daar lijkt het vooralsnog niet op. Volgens de verzorging vind moeders het helemaal niets en reageert erg afwijzend en bozig.

Tja, dan houdt het op met het goede idee. Het moet nl. wel goed voor moeders zijn en geen extra stress opleveren.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet