Wij zijn dus op dierendag getrouwd. Geen goed idee want al die jaren hoor ik dezelfde reactie als ik zeg dat 4 oktober onze trouwdag is. Oh, dat is dierendag! Nee! Dat is onze trouwdag.
We hebben vanmiddag heerlijk in de zon door Amsterdam gelopen. De dag begon als 32 jaar geleden, druilerig en grijs. We zouden naar een museum. Maar het klaarde op en toen hebben we in de buurt van het Rijksmuseum rondgedwaald. Eerst even de PC Hooftstraat ‘gedaan’, maar daar wilde ik snel weg. Kim had namelijk net voor deze gelegenheid, bij gebrek aan beter, een oud, veel te groot regenjack aan gedaan. Nog uit de tijd van de oversized-mode! Na 32 jaar kan ik wel tegen een stootje, hoor, maar dat jack en dan de PC Hooftstraat was nét iets teveel gevraagd…
Goed, we zijn naar de grachten gelopen en daar hebben we heerlijk geneusd in wat galerietjes. Bijna bij Smelik en Stokking een bronzen beeldje gekocht via de kunstkoopregeling (in termijnen betalen betekent dat, haha) maar twijfelden nog wat. Carla Wiersma heet de kunstenares. Het beeldje is van een “paar”, licht naar elkaar toegebogen, in elkaar passend. Een beeld met mooie lijnen en iets zachts en kalms. We vonden het wel een mooie symbool voor ons huwelijk na 32 jaar. We hebben het goed met elkaar, er is rust na (ook) vele zware jaren. En God is betrouwbaar gebleken: onze liefde is dieper dan ooit.
In dezelfde ruimte hing ook een expositie van ene Michael Brady. Hele lichte kleurige schilderijen van allerlei straatscenes in New York. Het licht deed ons aan Hopper denken, alleen niet zo onheilspellend. Integendeel dit waren ronduit vrolijke schilderijen.
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Volgens mij is dat een formicatafeltje. En mijn moeder droeg geen schort ( vond ze niet damesachtig ), maar wel een witte huishoudjas. Ze leek op een veredelde verpleegster/arts.
LikeLike
volgens mij is het een formicatafeltje !
En mijn moeder droeg geen schort, vond ze niet damesachtig, maar wel een witte doktersjas !
Jetty
LikeLike
Precies! Formica!! En een doktersjas? Wat eng voor jullie kinderen…als mijn moeder ziek was kregen we een verzorgster (van de kerk?) met een groot wit schort om. Vreselijk vond ik dat. Ze zei ook altijd “nu eerst een plasje plegen” wat ik belachelijk vond.
LikeLike
Dat doet mij weer ergens anders aan denken. Een tante van mij vroeg tijdens een logeerpartij bij haar (in het fries): moatte jimme nog pisje? Uiteraard nam ik dat over en zei thuis ook dat ik moest pissen. Maar dat mocht ik natuurlijk mooi niet zeggen! Ik verontwaardigd, want tante zei het toch ook…?!
LikeLike
Nog gefeliciteerd!
LikeLike