moeder, minoes en artrose

Vandaag bij m’n moeder geweest, heen en weer naar Dordt. Wat word ik toch moe van die rit..Maar moeders was wel blij me te zien. Praten ging moeilijk, maar ze vroeg wel opeens, helder als wat: waar is Kim? Dan val ik altijd bijna van m’n stoel! Er was een vrijwilligster bezig haar handen te masseren en nagels lakken. Heerlijk, hoor. Boven even koffie gedronken, beetje gerommeld. Veel praten hoeft eigenlijk niet. Ze zit wat voor zich uit te staren en is duidelijk tevreden dat ik er ben. Af en toe vraagt ze dan toch: wat stop je in je tas, als ik een vieze bloes meeneem voor de was…Het maakt me aan het lachen, die wisseling van (schijnbare)wezenloosheid naar oplettendheid. Ze lacht dan mee. Ook werd me duidelijk gemaakt dat m’n haar slordig zat. Ik heb ‘moderne’ pieken en daar is ze nooit weg van geweest. Tot twee keer toe wees ze ernaar: daar moet je wat aan doen. Ja, mam. We zijn erg benieuwd wanneer er een plek vrij komt in het verpleeghuis in Schiedam. Als ik bij haar ben, breng ik het altijd even ter sprake. Schiedm is mijn moeders geboortestad, het verpleeghuis staat dicht bij haar geboorteplek en haar zus en zwager zijn er onlangs in een verzorgingshuis in de buurt komen wonen. Allemaal punten waarvan we hopen dat het de verhuizing enigzins zal verzachten.Minoes is nog steeds zo fit als een hoentje. Af en toe maakt ze wat vreemde bewegingen, mar ik denk dat ze door het oog met de bloeduitstorting waarschijnlijk onduidelijk ziet. Ze maakt een beweging alsof ze met haar pootje iets weg wil wrijven, wat er niet is.het is zo heelrijk om haar nu ’s ochtends weer ongeduldig te zien wachten op haar eten! Voorheen irriteerde het me mateloos, dat gemauw, maar het klinkt nu nog even als muziek!Zelf heb ik nog veel last van m’n voet die gemeen zeer doet bij het lopen. Als ik veel loop begint vervolgens m’n dijbeen en daarna m’n heup te branden….Ook m’n handen, m.n. m’n duimen en wijsvingers zijn heel pijnlijk. Toch maar afspraak maken bij de dokter, op aandringen van Kim en m’n zus. Ben altijd erg bang met een kluitje in het riet gestuurd te worden. Ben absoluut niet assertief bij een arts, omdat ik koste wat kost niet als hypochonder wil overkomen…Stom dus.

Onze scanner doet het niet dus ik kan helemaal geen leuke foto’s van Niek op de site zetten. Ik ga er snel wat aan doen.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet