minoes

Behalve 4 kinderen, een schoonzoon en een kleinkind hebben Kim en ik samen ook een poes! Minoes, al 14 jaar een medebewoonster van ons huis. Eerst met haar zus Lotje, maar die hebben we een aantal jaren geleden laten inslapen. Minoes was tot voor een maand of zo energiek en sterk. Met zeer vaste gewoontes die zonder luid protest geen verandering mochten ondergaan. Opeens werd ze ziek. Geen brokjes meer, eerst nog wel nat voer, maar na een tijdje ook dat niet meer. De dierenarts constateerde een schildklierafwijking. Medicijnen gekregen, maar ze knapte niet op. Vijf dagen geleden kreeg ze een toeval en daarna leek ze blind. Heel zielig liep ze klagelijk miauwend rondjes door de kamer. Haar achterlijfje leek gedeeltelijk verlamd. Nog een paar dagen aanzien, dachten we en dan moeten we haar maar laten inslapen (snik).

Tot onze grote verbazing begon ze echter 2 dagen geleden op te knappen! Ze werd levendiger, ging weer eten en nu kan ze ook weer zien! Minoes is met het 2e van haar 9 levens gestart. Hoera!

Niek heeft inmiddels ook niet stil gestaan. Hij rolt zeer soepel van z’n rug naar z’n buik en is daardoor een heus gevaar geworden. Wat een actie-radius krijgt een baby door zo’n simpele beweging onder de knie te krijgen…. Zeker als hij daarna weer op z’n rug weet te komen. Altijd nieuwsgierig naar waar hij net niet bij kan legt hij, zonder te kruipen, al een hele afstand af. Het is zo schitterend om hem te observeren en dat uiterst geconcentreerde gezichtje te zien wanneer hij iets op het oog heeft.

M’n voet geneest langzaam. De wond heelt netjes maar het bot is nog zo gevoelig en pijnlijk dat ik geen gewone schoenen aan kan. Alleen m’n gehate klittenband sandalen. Ook het lopen is nog moeilijk. Ik blijf hopen en bidden dat de ingreep toch ergens goed voor geweest is…In elk geval heb ik nog meer leren sympathiseren met mensen die hun hele leven met een beperking moeten leven.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet