Na drie steden plande echtgenoot een rustperiode in van een week in een gite rural in het zuiden van Frankrijk, Clermont-sur-Lauquet, in de Corbieres-Languedoc-Roussilon regio. Schitterend. Wijngaarden, heuvelachtig landschap, af en toe een berg, rotsuitstulpingen en rode aarde. Rustig. Dat zonder twijfel. In ons dorp wonen zegge en schrijven 20 mensen (ik zie er maar drie) Er zijn geen winkels, geen cafe’s, geen toeristen en tja, wat is er eigenlijk wel? Vlinders, fel oranje met zwarte stipjes, zwart-witte vlinders, hagedisjes, een paar verwilderde poesjes en ontzettend veel mooie wilde bloemen. Verder, en dat in de meerderheid, veel vliegen. Vliegen die bijten, ook dat nog. We hebben gewandeld, met grote takken om de vliegen te verdrijven die ons in hordes aanvielen. Er komen weinig mensen dus als er dan een vleesachtig iemand passeert…
Nee echt, het is heerlijk stil en het is goed na drie drukke stedentrips. Alleen, wat doet een blogger zonder internet? Dat is als een schrijver zonder pen, een schilder zonder doek. Af en toe rijden we dus een half uur naar Limoux. Een prachtige rit langs de bergweggetjes. Tenslotte moeten we ook brood en zo hebben. Nu zitten we te genieten van een kop koffie op een wifi-terras. Krant erbij. Civilisatie heeft wel zijn aantrekkelijke kanten.
Ik blijf een stadsmens.
