Tag: Achtertuin

Marktplaats anekdote

Marktplaats is leuk. Marktplaats kan ook frustrerend zijn. Geen reactie op biedingen, of dingen die al verkocht zijn wanneer ze nog steeds geadverteerd staan. Maar Marktplaats blijft fascinerend. Het is ook een plek waar nog veel gedaan wordt in vertrouwen. Daar wordt uiteraard, zou ik zeggen als calvinist, misbruik van gemaakt. Maar veel vaker niet.

Het is als een echte marktplaats, ik bied jou iets aan voor een redelijke prijs, voor veel geld, voor niks en wie wil, kome het halen. Kwaliteit? Kom maar kijken, voel en onderzoek. Garanties worden niet gegeven. Je gaat af op wat de verkoper vertelt en daar komt ook de aap uit de mouw: persoonlijk contact via telefoon, mail of face-to-face is (voor mij) essentieel. Je ‘voelt’ meestal of iemand oprecht is. Ik ben eigenlijk nog nooit bedrogen uitgekomen en ik heb toch heel veel via M. verhandeld.

Wat dat vertrouwen betreft. Echtgenoot zocht op Marktplaats naar gratis af te halen stenen voor ons tuinterras. We moeten toch een beetje op de kleintjes letten en er worden duizenden stenenpartijen aangeboden voor niks of een prikkie. Afspraak met iemand in de buurt gemaakt. Buiten het hek van zijn tuin lagen de stenen. ‘Neem zoveel je wilt, alles ligt voor de ophaal.’

Echtgenoot kwam terug met veertien mooie tegels. Anders en groter dan wat er al lag, maar we hadden wel een mooi plekje in de hoek van de tuin. Het was wel raar dat echtgenoot nergens een hek had kunnen vinden. Deze tegels lagen bij de voordeur.

’s Avonds toch nog maar even checken. Eigenaar gebeld, die we via zijn mobiel bereikten, hij was nog niet thuis geweest. Echtgenoot vertelde dat hij geen hek had gevonden, maar wel 14 tegels. Je voelt het aankomen. Dat waren de 14 dure tegels die de man net zelf had aangeschaft. Juist, via Marktplaats!

Direct maar de grote ruiltruc. 14 tegels uit de tuin, in de auto, 14 tegels weer bij de voordeur. En ja hoor, gewoon om de hoek, bij het hek, stonden de stapels afgedankte stoeptegels. 25 in de auto, 25 uit de auto, weer in onze tuin.

Wie zei ook weer dat mannen nooit iets kunnen vinden? Gelukkig blijk je bij zwaar tuinwerk 300 cal. per uur te verbranden!

Voldaan aten we bij de koffie naderhand een stroopwafel.

Marktplaats, stenen en de tuin

Sinds we in ons nieuwe (huur)huis wonen wist ik één ding zeker, de achtertuin moet anders. Huurhuis of niet, ik voelde me zó niet lekker in die benauwde, in 100 kleine vakjes opgedeelde ruimte dat ik vanaf dag één droomde over ruimte, licht en lucht.

De achtertuin was namelijk door één van de vorige bewoners veranderd in een soort jungle van pergola’s, vlonders en houten afscheidingen. Een oerwoud aan buxushaagjes, rozenstruiken, klimop, druiven, clematis, bruidssluier en nog eens klimop maakten dat de 50 m2 aanvoelden als een verstikkende cel van 3 m2. Oh en er zat ook nog een vijverbak in. De ligging op het zuidwesten, het feit dat de woning een tussenwoning is en al die woekerende planten gaven me een claustrofobisch gevoel.

De tijd begon te dringen, het was al lente, dus op een goede dag ben ik marktplaats en werkspot.nl gaan afstruinen, op zoek naar een enigszins betaalbare hovenier die ons zou kunnen bijstaan in de ontmanteling en wederopbouw van de achtertuin.

Het had nog heel wat voeten in de aarde. Hoveniers die niet kwamen opdagen, of wel kwamen maar nooit meer iets van zich lieten horen. Of veel te veel geld vroegen. Uiteindelijk voor een duizendpoot gekozen, die begreep dat we niet een ‘keurige’ tuin wilden, maar een ‘rommelige’.

Toen begon het grote ruimen. Werk in eigen beheer. Onvoorstelbaar veel groen, grond, hout en steen hebben we uit die kleine achtertuin weggehaald. Twee, drie volle dagen werk. Nog niet eens alle uren meegeteld die ik van te voren al was bezig geweest me met een machete door de klimop een weg te banen.

Stoeptegels, stoepbanden, verrot hout, keitjes, alles moest eruit. De stenen gestapeld in de garage, voor hergebruik. Een ware Chinese muur! Alle potten met mijn mobiele tuin (veel verhuiservaring!) in de voortuin. Alle vaste planten op een grote hoop, opnieuw voor later hergebruik. En in huis een permanente laag zand, als woonden we nog in Scheveningen.

En nu is de duizendpoot, die in zijn vrije tijd een surfer is, met assistentie van echtgenoot (en af en toe een telg) al twee dagen bezig en buiten ontstaat een oceaan van ruimte, licht en lucht. We krijgen zelfs een postzegel gras(zoden), mijn grote wens. Niets heerlijker dan op een warme dag met mijn blote voeten in het gras te lopen.

Heeft iemand nog een grasmaaier over?