bij een zelfportret van Charley Toorop
Of ik ermee zit
vraagt men
nu ik over 2 weken
vijftig word
ik zit er niet mee
zei ik nog gisteren
tot vanochtend
jij me aankeek
met grote, heldere ogen
en ik het innig zachte
overschot aan huid
onder je kin zag
en die rimpels
in je hals
toen was er toch
nog weemoed
om mijn lijf
Mijn moeder is 87 en woont in een verzorgingstehuis. Het is een goed huis, waar men naar vermogen en met liefde voor de mensen zorgt. Maar wat is er een gebrek aan tijd en geld! Wat zou er toch veel meer gedaan kunnen worden als er net zoveel geld in verzorging werd gestoken als in de Betuwelijn of weet ik wat voor prestige-objecten er nog meer zijn. Ik vond de suggestie van Rouvoet van de ChristenUnie om de ministerspost ‘bestuurlijke vernieuwing’ maar op te heffen zodat er miljoenen vrijkomen voor bijvoorbeeld verzorging, een hele goede!! Dat gedram van D66…Wat kost zo’n campagnetour van minister de Graaff wel niet, alleen maar om D66 gedachtegoed uit te dragen, op kosten van de staat. Het zint me niks.
We proberen met 2 broers en een zus mijn moeder zoveel mogelijk bij te staan. Ze heeft Alzheimer en bij haar uit het zich in veel wantrouwen en soms boosheid t.o.v het personeel en medebewoners. Vooral als ze meent dat men haar negeert of kleineert. Ze is altijd erg gevoelig geweest en kan nu niet meer relativeren. Ook ziet ze niet in dat anderen ook aan het dementeren zijn, net zo min als ze dat van zichzelf weet. Dat leidt soms tot komische, maar meestal toch ook pijnlijke situaties. Ze bloeit op bij aandacht. Dat proberen we zoveel mogelijk te geven. Oude foto’s kijken, muziek luisteren, gedichten lezen, ze vindt het allemaal even ontroerend. Iemand vroeg of we ook psalmen lezen met haar. Jazeker doen we dat. En inderdaad vaak in de oude berijming, die zingen we dan. En dan is het geheugen een wonderlijk ding. Zowel uit het hare als het mijne ontspruiten teksten die we in geen tientallen jaren meer gezongen hebben, maar in ons geheugen toch op een plankje klaar liggen!
Goeie ouwe lagere Rehobothschool in Vlaardingen waar ik de psalmen leerde!
Hele fijne paasdagen gehad. Zaterdag de kerkzaal klaargemaakt met een paar anderen voor het paasontbijt van de volgende ochtend. Om half negen zijn we begonnen, erg vroeg als je bedenkt dat die nacht de klok een uur vooruit ging..eigenlijk was het half acht! De opkomst was goed, meer dan 50 mensen.
Ik moest die morgen tijdens de dienst oppassen op de kleuters, voor het eerst sinds vele jaren. Gezellig, maar wel vermoeiend zeg! Ik had stoer m’n mede-oppasmoeder naar de dienst gestuurd, maar toen de eerste beker chocolademelk over de tafel vloog was het toch wel even lastig met 5 kinderen…We hadden de paas-cd van Elly en Rikkert opstaan. Hele vrolijke muziek, die we heerlijk meezongen.
’s Avonds kwamen onze kinderen. Tweede paasdag hebben we echtgenoots verjaardag gevierd. Hij kreeg een prachtige Gispen lamp voor aan het plafond. Dochters waren met baby Niek in de Maxi-Cosi Utrecht ingegaan. Lichtelijk optimistisch, want in antiek en retro-winkels is het moeilijk manoeuvreren met een wandelwagen, zeker op zaterdagmiddag!
Maandagmiddag 15.00 uur hadden we eindelijk alles zo op orde en regel dat we met z’n allen een wandelingetje richting boulevard konden maken. Koffie gedronken ergens. Niek zat voor het eerst in onze oude Snuggly, waar dochter Sas heel wat maanden van haar leven in heeft doorgebracht. Het hele weekend was echtgenoot niet lekker, vooral ’s avonds. Oorsuizen, spanning in z’n hoofd, moe. Z’n bloeddruk is te hoog, ondanks medicatie en hij heeft nu met steun van onze huisarts een maand ziekte verlof. Is de werkstress te hoog? Dat is nu de vraag.
In mijn geheugen is Goede Vrijdag nog nooit zo vroeg geweest. Ik ben 30 jaar getrouwd maar dit is de eerste keer dat we echtgenoot’s verjaardag op Goede Vrijdag vieren. Hij is 59 geworden. Gezond gelukkig (nou ja, op chronische hoge bloeddruk na) en jong van hart.
Vanavond zijn we naar de kerk geweest om de dood van Christus te gedenken. Altijd moeilijk om daar de juiste ‘stemming’ voor te vinden. Het is verleden tijd, Hij is niet meer dood maar leeft, en toch is het een ernstige gebeurtenis uit het verleden die je gedenkt. We hebben dit jaar voor het eerst het avondmaal gevierd. Dat vond ik heel passend en mooi, omdat je daarbij dan ook leest over het waarom van Zijn dood en dat Zijn dood ons het leven geeft, omdat Hij de dood overwon. Zo’n simpel stukje witbrood en een slokje zoete wijn. Dat dat zo’n wereld van betekenis in zich kan dragen. Ik worstel dan altijd met m’n gebrek aan inleving. Soms zou ik meer willen voelen, meer de emotie ondergaan. Maar dat zit er gewoon niet in op commando.
Echtgenoot (die predikant is) benadrukte in zijn preek dat de Here Jezus Koning is en bleef, ook aan het kruis. Hij zei: Vader in uw handen beveel ik mijn geest, en Hij gaf de geest. In ons taalgebruik zijn dat eigenlijk passieve uitdrukkingen geworden, iets dat je overkomt. Maar in de mond van Jezus zijn het actieve woorden. Hij koos om zwak te zijn, gebroken en gedood te worden. Net zoals Hij uit eigen kracht uit het graf opstond. Daarom kan ik het aandurven zwak te zijn. Zodat ik door zijn kracht gedragen word.
Het gaat minder met mijn moeder. Ze is 87 en woont in een verzorgingstehuis. Ze heeft Alzheimer en dat is een ziekte die toch wel erg haar persoonlijkheid begint aan te tasten. Ze heeft veel wanen en is erg wantrouwig. Ik vind het moeilijk om haar zo te zien, hoewel ze bij mij meestal rustig is. Ik probeer haar wat af te leiden en van mij krijgt ze de aandacht die ze vurig begeert…Daar hebben het personeel en de medebewoners niet altijd tijd voor of zin in. Muziek maakt haar rustig en gedichten of stukjes uit de Bijbel. Dan raakt ze erg ontroerd. Ik vind haar aandoenlijk dan en zou haar het liefst thuis willen verzorgen….
Zo ben ik het ene moment kind (van een moeder) en het volgende oma van een kleinkind…Of moeder van mijn kinderen. Vier generaties! En de grote en kleine verdrietigheden en vreugdes die daarbij horen zoals kleinzoon Niek’s groei…Hij is 1 kilo aangekomen in een maand en 5 cm gegroeid! Geen wonder dat hij maar bleef drinken, om de 2 uur. Dat soort zaken houdt me in evenwicht.
Vandaag op m’n werk m’n verjaardag gevierd met koffie en petit-fours van de Hema. Erg lekker trouwens, die Hema dingen. Ik werk voor de Christenunie-SGP raadsfractie in Den Haag (we hebben 1 raadslid, dat zouden er meer kunnen zijn als we meer mensen van nut en noodzaak van christelijke politiek kunnen overtuigen!). Alle fracties hebben een kamer op een lange gang op de 3e verdieping van het stadhuis aan het Spui. Af en toe zindert de politiek dus behoorlijk op de gang, maar de sfeer is over het algemeen heel vriendschappelijk. Zoals gezegd vandaag gezellig met medewerkers van VVD, PvdA, D66, GroenLinks en de PPS e.e.a. uitgewisseld. Het gesprek ging van de Nieuwe Bijbelvertaling naar de (vertaling van de) Koran en verder naar Das Kapital van Marx- van bloedgroepen in CDA en GroenLinks, stromingen in de VVD, 2 partijen en identiteiten in onze fractie Kortom het was zeer geanimeerd.
Eindelijk toch de leeftijd van de middelbaren bereikt…Blijft vreemd. Ergens blijft een mens van binnen hangen bij de 25 of zo. Maar goed, de spiegel en de omgeving halen je gauw genoeg uit de droom! Ik ben tenslotte moeder van 4 volwassen kinderen, heb een schoonzoon en zelfs sinds kort een kleinzoon! Geweldig. Hij heeft, met zijn mamma, net 4 dagen bij ons gelogeerd en dat was heaven on earth. Vandaag is hij precies een maand oud! Zo’n heel klein, totaal afhankelijk mensje, met gelukkig een indrukwekkend stemgeluid om te voorkomen dat we al te sentimenteel worden!
Gisteren was een tumultueuze dag op mijn werk. Twee nogal moeizame vergaderingen dus ik kwam helemaal gebroken thuis, in staat mijn baan op te zeggen. Maar vandaag is de lucht weer opgeklaard. Ik werk voor een politieke raadsfractie (ChristenUnie-SGP in Den Haag) en meningen zijn soms aardig verdeeld. Moet je mee leren omgaan. Ik ben een zeer conflictmijdend type van nature en dan is confrontatie altijd erg enerverend, hoewel ik er ook van leer. Bijvoorbeeld dat een dag erna er weer een nieuw begin is! Op deze blog wil ik graag wat mijmeren over politiek, over mijn geloof in God, over mijn persoonlijke leven enzovoorts.
Geschrokken van het partijprogramma van Geert Wilders. Grenzen dicht, ontwikkelingshulp afschaffen, uitkeringen korten…Wie trekt hier nu aan het langste eind? De mensen die het toch al goed voor elkaar hebben? Waarvoor is Geert Wilders eigenlijk op aarde? Om zichzelf en z’n rijke naaste te dienen? Ik wil hier zijn om God te dienen en te zorgen dat mijn naaste het net zo goed heeft als ik. Zelfs economische asielzoekers mogen voor mij komen. Hoezo zouden wij als klein stukje van de wereld alle rijkdom opeisen? Ik ben zo fel tegen dit soort opvattingen omdat ze m.i. niet stroken met wat de Bijbel leert over bezit. We krijgen om te delen. Dat heb ik niet in economische modellen uitgewerkt, maar het is een levensvisie waarvan ik weet dat die ook door economen (zoals Bob Goudzwaard) gedeeld wordt.
Nog meer schrok ik van een glimlachende Bart Jan Spruyt in de krant. Welwillend zal hij lidmaatschap partij Wilders overwegen indien gevraagd. Dit vat ik niet. Wie kan mij helpen?
