Categorie: Muziek
Kaartjes te koop voor de Mattheüs Passion in Utrecht
Voor 17 maart heb ik 2 kaartjes in de aanbieding voor een uitvoering van de Matthäus Passion in de Jacobikerk in Utrecht, onder de bezielende leiding van Patrick Pranger. Ze kosten 30 euro per stuk. Grijp je kans!
Hier kun je alle details bekijken
Neem even contact op via de mail:
margreet.batteau@gmail.com
Kamermuziek festival in Utrecht
Ik ben vandaag naar een Krasconcert geweest. Met heuse grijze krasstrips op mijn ticket, zodat ik wist waar het volgende concert zou zijn. Niet wat, dat bleef een verrassing, maar de lokatie. Op vier verschillende lokaties, kregen we elk 20 minuten concertjes. Een lumineus idee, bedacht door de organisatie van het Internationale Kamermuziek Festival in Utrecht. Ik hou niet van heel lang op harde stoelen zitten, ik word van klassieke muziek meestal wat slaperig en soms is het lang hetzelfde. Nu konden we na 20 minuten weer een stukje wandelen, de stoelen waren steeds weer anders en de muziek kon niet gevarieerder.
We waren achtereenvolgens in de Ridderzaal van het Maltezerhuis, de Lutherse Kerk, de Regentenkamer van het Bartilomeüsgasthuis en de Geertekerk
Regentenkamer Bartelomeüsgasthuis
De lokaties waren een verrassing, maar ook de muziek was boeiend, anders dan verwacht. Bij kamermuziek denk ik al gauw aan saai Haydn-gepingel, (sorry Haydn liefhebbers).
In plaats daarvan waren er in de Lutherse Kerk bijvoorbeeld twee jongens van 16 en 17 die zich helemaal leeg speelden op marimba’s, een soort mega xylofoon met houten toetsen. Schitterende, mysterieuze klanken. Verder bij het tweede concertje een harpiste en een hoboïst, mooi in de intieme ruimte van de Regentenkamer. Ik ben vergeten welke muziek ze speelden, maar dat komt ook door de onbekende namen. In het Maltezerhuis hoorden we een strijkorkest, Beethoven en Prokofiev, niet helemaal mijn smaak, dat laatste. En als klap op de vuurpijl, Janine Jansen, de artistiek leider van het festival. Wat een energie en flair! De muziek van Shostakovitch was niet helemaal mijn voorkeur, maar dat er geweldig en vol talent gespeeld werd was goed te horen. Het blijft een bijzondere ervaring om muziek live te beluisteren.Het is veel meer een totaal ervaring. Ik luister naar muziek waarvan ik geen CD op zou zetten, en nu onderga je de muziek.
De organisatie van de concertenreeks had iets beter gekund. Vier verschillende groepen kwamen op het laatst bij elkaar en het gedrang om een goed plaatsje te bemachtigen was een beetje beschamend..
Voor de marimba muziek kijk eens op deze link van Koen Dijkstra
.
Huiskamerconcert Utrecht
Lukas Batteau treedt zaterdag op in een zg. huiskamerconcert. Intiem in een woonkamer ergens in een huis in Utrecht. Kijk voor de details op de site van Live in your Livingroom. Je kunt trouwens ook nog je eigen huiskamer ter beschikking stellen. Als je geen al te (audio)gevoelige buren hebt best een leuk idee!
Het adres en tijdstip van het optreden van Lukas:
Programma_Festival_Club_Canape_2011
Uiteraard van harte aanbevolen. Ik krijg géén deel van de opbrengst! Dit is pure moederliefde…
Muziek van Lukas Batteau
Ik moet op mijn blog toch ook bekendheid geven aan de gave muziek van zoon Lukas Batteau. Hierbij een link naar zijn nieuwe EP die online te beluisteren is. Deze weer in het singersongwriter genre= solo zang met begeleiding van eigen gitaarspel en andere musici.
Snowflake gaat over de geboorte van zijn zoontje Noah, vorig jaar december.
Uncle Woody, Choose Joy
Een liedje over Kim's oom Woody, gestorven vorig jaar op de leeftijd van 87 jaar. Een charmante levensgenieter.
Gezongen door Robin Batteau en David Buskin, en op de castanettes jawel: Kim's moeder!
Mooi lied, waar een mens moed van krijgt!
Yen Harley in Panama
Eigenlijk gingen Kim en ik nooit uit toen we jong waren. Tenminste niet naar clubs of disoc-achtige gelegenheden. Niet vanwege principes of zo, maar het kwam er niet van en we gingen liever naar de film of een concert. Sinds zoon Lukas in de muziek zit heb ik meer clubs van binnen gezien in de laatste twee jaar dan in de rest van mijn leven!
Alle beroemde clubs die ik van naam kende ken ik nu uit eigen ervaring. Paradiso, het Paard (Den Haag), Tivoli, en nog wat anderen. Ze hebben wel iets gemeen, die tenten. Allemaal wat slecht onderhouden, donker, kleine en grote zalen, veelkoppig en -soortig publiek. Weinig comfort, dat is ook opvallend. Geen normale stoel om op te zitten, want zitten is er niet bij. Niet dat iedereen aan het dansen is, maar men staat. Soms een hele avond. En dat is lang. Af en toe wordt er heen en weer gelopen voor een drankje of men gaat buiten roken. Hoewel in sommige tenten er doodleuk binnen wordt gerookt. Ik haal het dan maar niet in mijn hoofd als bezoekster van middelbare leeftijd de roker vermanend toe te spreken. Ze zien me al aankomen, haha. Straks maken ze mijn rollator nog onklaar.:)
Gisteravond was de CD presentatie van Yen Harley in Panama, Amsterdam, achter Centraal Station. Een leuke gelegenheid want verbonden aan een restaurant. Tijdens de eerste decibellen verslindende optredens van bands voor Yen Harley hebben we er een rustig kopje koffie kunnen drinken. Een unicum want tot nu toe moest ik altijd gelijk aan de drank. Om tien uur begon het optreden. De zaal was intiem, er schenen wat sfeerlichten en het was er behoorlijk vol. Leuk voor de band. Minder leuk voor de temperatuur. Er heerste al snel een tropisch vochtige atmosfeer, waarbij de bandleden het ’t moeilijkst hadden om het droog te houden. Die hadden uit voorzorg een handdoek mee die door de drummer en de bassiste gedeeld werd.Sanitair geheel verantwoord. Bewerkt de heuse teamspirit.
Het optreden verliep vlekkeloos. Omdat de zaal vrij klein was, werd het geluid voor onze oren af en toe wel wat overweldigend. Ik had er zelf niet zo veel last van maar manlief loopt vandaag nog met een enigzins doof rechteroor. We zijn niks meer gewend. Maar trots waren we wel.
Yen Harley
Yen Harley heeft een platenlabel, Dying Giraffe, onlangs gefuseerd met een Duits platenlabel en de presentatie van de CD The Substance of Things staat te gebeuren!
’t Is hard werken om Indie (staat voor Independent, niet in te delen in een bepaalde stijl) muziek aan de man te krijgen!
Langzaam maar zeker begint de band naam te krijgen. Pas nog een optreden met Miss Montreal, wat succesvol verliep.
If it be your will
Gisteravond laat Uur van de Wolf gekeken, documentaire over Leonard Cohen. Ik was vergeten hoe zijn muziek me altijd raakte vroeger. Vreemd hoe de emotie die zijn liederen opriepen weer onveranderd terugkomt, terwijl ik al jaren niets meer gehoord heb van hem. Behalve dan zijn Hallelujah, vertolkt door jeff Buckley, wat ik ook een keer op m’n weblog plaatste.Mooi.
