Dagelijkse belevenissen
‘Zo komt hij er wel erg makkelijk vanaf’!
‘Nu heeft hij nergens meer last van terwijl de slachtoffers en nabestaanden levenslang hebben’.
Zomaar een paar reacties die je in je omgeving hoort over Karst T. die op 30 april Koninginnedag, op een menigte blije toeschouwers in reed met de meest afschuwelijke gevolgen voor tientallen mensen. Zelf overleed hij dezelfde nacht aan zijn verwondingen.
Van de week zijn mijn zoon Lukas en zijn verloofde Ravinia in ondertrouw gegaan. De trouwkaarten zijn verzonden en De Grote Dag nadert met rasse schreden, ik begin langzamerhand nerveus te worden.
Voor de mensen die me vroegen via mail of anderszins, nee, ik was niet ziek de afgelopen weken.
Ik had de laatste 2 weken voor Pasen besloten een ‘Daniels fast’ tedoen. Wel gezond eten, maar een aantal dingen die belangrijk voor mezijn laten staan
Uk verzamel gunstige gevolgen van de kredietcrisis. Opmerkelijk positieve
Zaterdag was Valentijndag. Daar doen we niets aan maar Kim koopt af en toe rozen, als hij er aan denkt. Gister kreeg ik dus een mooie bos met een lieve kaart. Toch leuk na bijna 35 jaar. Maar belangrijker was gisteren de High Tea voor dochter Saskia’s verjaardag. ’s Ochtends had ik al mijn bijdrage gemaakt, filodeegrolletjes met ham en kaas. Ik heb nu 2x iets met filodeeg gemaakt maar ben er niet enthousiast over. Het deeg wordt hard en taai, vind ik. Bladerdeeg werkt beter. Maar goed, uiteindelijk stonden ze te pronken op de tafel, lekker of niet.
We waren met 9 volwassenen en 4 kinderen in de leeftijd van 4 – 0 jaar. Kleinzoon Niek was er al vroeg en verheugde zich op de komst van Sara, het 4 jarige dochtertje van Saskia’s vriendin Rianne. Af en toe klom hij opeen krukje voor het raam om te zien of ze er nu eindelijk eens aan kwam. Omdat het zonnig weer was waren de wegen naar Den Haag erg druk met verkeer richting de zee, dus het duurde allemaal langer dan gepland voordat het gezin Fris in Scheveningen arriveerde. Niek verdween onmiddelijk in de keuken, te verlegen om zelfs maar Sara aan te durven kijken. Met nieuwe viltstiften en tekenpapier kregen we ze zover in elk geval naast elkaar te zitten. De rest zou vanzelf wel komen. Nou dat kwam dus ook zonder enig probleem. Aan het einde van het feestje renden ze al gillend met ballonnen achter elkaar aan, dwars door alle bezoekers heen. Oma deed af en toe een vergeefse poging hen naar minder drukke plekken te verwijzen, de gang of zo. ‘Waarom dan’, vroeg Niek met grote ogen van onbegrip. Tja,omdat jullie zo’n lawaai maken. ‘Oh…waarom dan?’ Niek is in de waarom-fase.
Het was een alom geslaagde Tea. Sas kan er weer een jaar tegen.
Ik wacht nieuwsgierig op de uitslag van het lab van een kweek, aangevraagd via mijn huisarts. Gezocht word naar de aanwezigheid van de helicobacter pylori
De trouwe lezers van mijn blog herinneren zich misschien dat ik in de afgelopen 2 maanden een paar keer gebruik gemaakt heb van wastafels en fonteintjes in de WC op een wijze waarvoor ze niet bedoeld zijn, nl. om er de inhoud van mijn maag in te ledigen.
Vooral na de laatste inhoud, hete Thaise kip/kerrie werd mijn maag niet meer wat het voordien was. En terug redenerend was dat al een tijd het geval. Ik zal hier verder geen details noemen, maar het komt erop neer dat ik me voortdurend op een niet-aangename wijze van mijn maag bewust was.
Dus toch maar naar de huisarts. Maar niet nadat op mijn werk iemand zei, laat je eens onderzoeken op de Helicobacter, een bacterie die bijna iedereen in de maag heeft maar die soms, bij sommigen, tot ontstekingen/cq maagzweren leidt. De theorie dat stress leidt tot dergelijke klachten is losgelaten.
Ik ben erg benieuwd naar de uitslag. Remedie tegenwoordig is een hele afgepaste anti-biotica kuur. Met de maagzuurremmers ben ik al begonnen en dat maakt al een groot verschil. Ik heb in ieder geval weer trek in eten!
Heel Nederland heeft last van ijskoorts, vermeldt de krant.
Behalve ik, maar mij werd niets gevraagd voor dat artikel.
Ik ben daarom trots op mijn 10 jaar oudere broer Ed die rustig na jaren niet geschaatst te hebben een toertocht in de Alblasserwaard afrijdt.(foto’s E.J.Sonneveld)
Ik vind de plaatjes prachtig, geniet van de blauwe lucht en de stralende zon in de vrieskou. Maar niets in mij verlangt naar het ijs. Bij ijs denk ik aan vreselijk koude voeten, zwikkende enkels, keihard op mijn stuitje vallen en zonder twijfel op mijn leeftijd een voor eeuwig uit de kom geschoten heup of rug. No thanks. Ieder zijn meug, maar ik kijk toe vanaf de kant.
Henk Willem en Liesbeth Laan, leden van onze gemeente, hebben een zoontje dat bij de geboorte, in 2006, ademhalingsproblemen had en maanden in het ziekenhuis gelegen heeft. Hij is inmiddels 2 en heeft de diagnose Marshall-Smith Syndroom gekregen. Dat is een uiterst zeldzame en zeer ernstige combinatie van afwijkingen (met een lage levensverwachting) waarbij vooral een aantal opvallen: een vernauwde keelholte (het meest levensbedreigend), slechtziendheid, slechthorendheid, grote bolle ogen, terugvallende kin, en verstandelijke beperkingen. Er is weinig onderzoek nog gedaan naar de oorzaak van het syndroom. In de hele wereld zijn er, geloof ik, minder dan 15 gevallen bekend. Er is dus veel geld nodig om dit onderzoek te promoten. Henk-Willem en Liesbeth zijn al een paar keer op TV geweest in uitzendingen van o.a. Netwerk en ik meen Vinger aan de pols.
Afgelopen nieuwjaarsdag was er weer de Nieuwjaarsduik. Vorig jaar dook een club gemeenteleden, waaronder Kim, de zee in voor de renovatie van ons kerkgebouw, de Ichthuskerk in Scheveningen. Nu dook een groep van gemeenteleden en familieleden de ijskoude zee in voor de stichting waarmee geld wordt ingezameld, ook voor de 2 andere patientjes in Nederland.De opbrengst was ruim 9000 euro!
Hieronder zien jullie Joas een grote stap maken: hij kruipt!
Voor meer informatie: Joas Laan
Uit een nieuwsbrief van goede vrienden van me die al zes jaar in Zuid-Afrika werken onder aidspatienten en aidswezen:
Aids blijft de meest (?) complexe ziekte die bestaat. Het heeft met alles te maken.
In een boek "28 verhalen over AIDS in Afrika, van Stephanie Nolen", las ik :" Het grote probleem van HIV is de overbrenging van het virus. Via bloed, sexuele vloeistoffen, moedermelk verspreidt het virus zich op onze meest intieme momenten. Het mikt op onderwerpen die we het minst graag publiek bespreken. De ‘drugs’ die ‘we’ injecteren, de sex die we hebben en dan vooral de sex met mensen, met wie ‘we’ nou net geen sex moeten hebben. HIV groeit het best in onevenwichtige machtsverhoudingen, is uitgebarsten en verspreid in de meest verachte groepen in de samenleving, zoals sexwerkers, drugsgebruikers, homosexuele mannen enz.
En daarom heeft de wereld zo tergend langzaam gereageerd!"
Henri Nouwen schreef ergens:" De HIV/AIDS epidemie is waarschijnlijk een van de duidelijkste symptomen van de gebrokenheid van deze wereld. Liefde en dood klemmen zich aan elkaar vast in een gewelddadige omhelzing. Jonge mensen, wanhopig om intimiteit en omgang te vinden, wagen hun levens ervoor…."
Ik weet nu waar die mini-fonteintjes in de WC’s voor zijn. Voor handen wassen vind ik ze ongeschikt. Als je de kraan aan zet staat meestal de vloer direct al blank door het gespetter.
Ik heb, door de nood gedwongen, een heel ander nut ontdekt. Op één dag heb ik twee maal de inhoud van mijn maag erin kunnen deponeren terwijl ik scheef van ellende op het toilet hing. Precies op de juiste hoogte was er nu dit prachtige en zeer welkome bakje. Alsof het ervoor gemaakt was. De eerste keer gebeurde het in Woudenberg, de tweede keer, net op tijd, thuis.
Oh, wat een miserabel mens was ik die dag. Oppassend op de kleinkinderen daalde er tijdens de lunch, na m’n broodje pindakaas en smeerworst (zou het die combi geweest zijn?) er een onmiskenbare misselijkheid-sensatie af in mijn maag. Nog geen uur later lag ik in kronkels op het toilet. Gelukkig was ik niet alleen aan het oppassen…Omdat ik ook nog door m’n rug was gegaan kwam ik min of meer horizontaal de auto uit thuis, alwaar ik 12 uur nauwelijks kon lopen van de spasmen in m’n rug. Inmiddels, een serie zetpillen en andere pijnstillers later, kan ik me weer redelijk bewegen, zij het zeer langzaam en behoedzaam. Ik wist niet dat de keuken zo ver van onze woonkamer af ligt.
