Categorie: Daily life

Dagelijkse belevenissen

Wilders, die Brucke en der Blaue Reiter

Niet bepaald onderwerpen die onderlinge samenhang vertonen, behalve de laatste twee dan. Wel de onderwerpen die me de laatste dagen bezig hielden.
Toen ik vorige week woensdag bezig was met stembiljetten tellen in Scheveningen kwam ik ze al tegen, de felrood gekleurde blokjes onderaan lijst 20 van de PVV. De laatste naam was die van Wilders en tot mijn verbazing waren er veel voorkeurstemmen voor hem. Ik dacht toen, jammer dan voor de kiezer maar dat is een verloren stem, een lijstduwer wordt geen lijsttrekker.
Maar helaas, vandaag kwam het nieuws naar buiten dat Geert Wilders toch mee gaat draaien in de gemeenteraad van Den Haag. En tegelijk lid blijft van de Tweedekamer. Welk bestuur wordt hier nu niet serieus genomen? De Tweedekamer of dat van Den Haag? Ook Fritsma, de lijsttrekker van de PVV, blijft Tweedekamerlid. Het moest niet mogen!

Vrijdag en zaterdag was ik in Groningen om de tentoonstelling over Duitse expressionisten te zien, die zich die Brucke noemden. Voor het eerst in het Gronings museum, wat een bijzondere ervaring was. Heel eigenzinnig vormgegeven, met veel pastel en kleurige accenten. De tentoonstelling vond ik prachtig. De felle kleuren van de expressionisten raken me. De grove lijnen en vormen, de primaire kleuren en het figuratieve spreken me erg aan. Emil Nolde springt er voor mij uit.Links overigens een schilderij van Kirchner

Vandaag in Den Haag een andere uiting van Duits expressionisme gezien, schilderijen van de Duitse kunstenaarsgroep der Blaue Reiter, met Kandinsky als de meest beroemde vertegenwoordiger. Leuk om uit ongeveer dezelfde periode werk van twee van dit soort kunstenaarsverbonden te zien. Brucke was stadser, met veel voorstellingen van variete en danseressen. Blaue Reiter was vooral veel bezig met het weergeven van de natuur.

Is er nog een verband te bedenken tussen Wilders en de andere, de kunstenaars die leefden aan het begin van de 20e eeuw? Breken met de traditie, misschien? Radicaal anders willen zijn? Nee, sorry nu krijgt Wilders al te veel eer. Kunstenaars waren bezig met de werkelijkheid om zich heen, de mens, de natuur, de stad. Hoe ze die zagen en beleefden. En alles kreeg daarin een plaats, niets was daarvan uitgesloten. Ook de donkere kanten van de samenleving probeerden ze te vatten op het doek. Dan voel je de dreiging, de wanhoop, de armoede.

Wilders voelt niet maar is altijd aan het oordelen en indelen. Ik mis ten ene malen ontferming, meeleven en een verlangen naar goedheid. Natuurlijk zijn er problemen, natuurlijk moet er strenger worden opgetreden in sommige situaties. Maar arm volk dat iemand als Wilders tot leider kiest.

bij de migratie van sanoma naar WordPress zijn helaas niet alle foto’s meegekomen.

vader of buurman

‘Ik was de vader’, zegt kleinzoon Niek (4) tegen vriendje Lucas terwijl hij op zijn houten brandweerauto  klimt.
Ze zijn samen thuis van de kleuterschool, voor een boterham tussen de middag.
Ze kennen elkaar van de kinderopvang en zitten nu allebei in groep 1, hoewel  niet in dezelfde klas. Lucas z’n moeder is ziek dus eet hij bij Niek een boterham mee.
Na heel veel gedoe en gezeur zijn ze nu eindelijk aan spelen toe. De tafel met een deken erover is een huis, over twee stoelen ligt ook een doek, dat is een tent.
Na bijna alle speelgoed dat er in de kamer ligt en staat verdeeld te hebben en vervolgens ook nog een keukenla met onbreekbare spullen leeg gesleept  en met veel ruzie over beide huizen verdeeld  te hebben is het nu tijd voor wat actie. Niek zit gewichtig op zijn brandweerauto en kondigt aan dat hij nu vader is.
‘OK’, zegt Lucas, ‘en dan ging jij op reis’. (Leuk hoe kinderen altijd in het verleden praten als ze fantaseren).  Voor het eerst zijn ze het ergens over eens. Niek maakt aanstalten om op reis te gaan.
‘Buurman’, zegt Lucas, ‘wil jij….’ Niek valt hem in de reden. ‘Nee, Lucas, ik was de vader!’
Niks geen buurman. Afspraak is afspraak.
‘Ja maar’, legt Lucas wijs en geduldig uit, ‘een buurman is iemand die dichtbij woont als hij niet je vader is….’
Niek probeert deze complexe werkelijkheid  tot zich door te laten dringen. Zit hier iets in wat hij moet begrijpen? Nee.
‘Ja maar, ik was de vader’, herhaalt hij lichtelijk geprikkeld. Lucas doet een nieuwe poging om uit te leggen dat een buurman en een vader een en dezelfde persoon kunnen zijn. Maar omdat hij het zelf ook nog niet helemaal snapt komt het er niet zo duidelijk uit. Het heeft iets te maken met dichtbij wonen, maar niet in hetzelfde huis. Dan ben je een buurman.
Opnieuw zie ik de hersenen van Niek kraken. ‘Nou’, komt hij met een oplossing, ‘dan was  ik een vader die ver weg woont’.  En weg scheurt hij op zijn brandweerauto.

Paagman gekwetst door ChristenUnie campagne

PaagmanNou, het woord kwetsen heeft er weer een nieuwe lading bij. Volkomen onbewust van de pijn die hij veroorzaakte stond man Kim zaterdag jl. op de hoek van de Frederik Hendriklaan, naast de bloemenstal en boekhandel Paagman, campagne te voeren voor de ChristenUnie Den Haag. Hij had een mand met bloembollen, kaartjes met de boodschap dat de ChristenUnie de stad tot bloei wil brengen en foldertjes. Verder, voor de kleintjes, ballonnen met het ChristenUnie logo erop.Cu_ballonnen

Alles loopt goed. Het regent niet, de zon schijnt zelfs af en toe, sommige mensen nemen wel een bloembol aan, anderen weigeren, de een beleefder dan de ander, maar Kim heeft er schik in. Vooral de verschillende reacties van mensen vermaken hem. Nooit snel persoonlijk gekwetst kan hij wel tegen de weigeraars en dringt zelfs af en toe aan: ‘…voor in de tuin!’, ‘ik heb geen tuin.’ ‘Gratis!’, wat een vrouw de hartekreet ontlokt: ‘ Niks is gratis in dit rotleven!’ De kinderen krijgen een ballon, waaraan Kim hoogstpersoonlijk thuis een geel draadje wol heeft geknoopt.

Dan komen er een vrouw en een man op hem af. Kim grijpt al naar zijn bloembol en foldertje, maar het gesprek loopt anders: ‘Meneer u kwetst ons’, zegt het stel. Kim vertelt later dat zijn eerste reactie was om te lachen. Is dit een grapje? Maar nee, het stel is bloedserieus. ‘We verzoeken u om niet hier te blijven staan voor onze boekhandel’. Het blijken de eigenaar de heer Paagman zelf en zijn zus. ‘Uw positie over de zondagsluiting van winkels zou voor ons desastreus uitpakken, daarom kwetst u ons door hier te staan’. ‘Maar’, werpt Kim tegen, ‘de FNV en de SP zijn ook tegen, niet alleen de ChristenUnie!’ ‘Die zouden we ook vragen weg te gaan’.

Kim verdedigt zich nog wat, beroept zich op zijn recht om op de openbare stoep voor zijn politieke overtuiging uit te komen, brengt nog naar voren dat hij zelf vaste klant is bij Paagman, maar hoe verzet je je tegen een gekwetste medeburger? Kim ruimt het veld, iemand kwetsen is nou niet iets waar je op uit bent tijdens een vriendelijke bloembollen campagne in je stad.

Maar achteraf denk je, wat is dit nu voor onzin eigenlijk? De eigenaar van een boekhandel in het Statenkwartier van Den Haag, die draait als een tierelier, komt iemand van de, in zijn ogen, verkeerde partij vragen zich uit zijn blikveld te verwijderen.

Reageer en laat me weten wat je er van vindt. Terecht of niet?

Over de gevolgen van overspannen verwachtingen

Een ontdekkend artikel in de Volkskrant over wat er gebeuren kan met jonge mensen in een maatschappij waar alles om seks lijkt te draaien. Realistisch en schokkend.

En zo is het weer voorbij

Een jaar lang leef je met de gedachte aan een belangrijke gebeurtenis die al dichter bij komt. Een paar maanden lang voel je de spanning stijgen tot een aantal weken van tevoren de piek in zicht komt: hoe krijg ik alles klaar? En dan is het net als bij de Tour de France, waar je uren staat te wachten op een hete berghelling, en in minder dan een minuut zoeft de hele karavaan voorbij en heb je nauwelijks iets ervan gezien. Nu is de tweedaagse trouwerij van zoon Lukas voorbij en ik heb het gevoel alsof ik wakker word uit een droom. Het is dat mijn schoonouders er nog zijn, anders ging ik aan mezelf twijfelen..

We hebben echter twee fantastisch mooie dagen gehad. Met alle incidenten en voorvallen die bij zo’n grootschalig gezelschapsfeest horen. Jammer dat we Jezus niet als gast onder ons hadden toen de bruidscake niet op tijd gearriveerd bleek te zijn…Wie weet had Hij, als ooit de wijn die op bleek, nu de cake doen verschijnen. Niet spottend bedoelt trouwens. Hij was er natuurlijk wel bij en dat bleek vooral tijdens de prachtige samenkomst waar Lukas en Ravinia elkaar trouw beloofden voor God.

Ik was vooral geraakt en ontzettend blij met alle liefde en warmte van vrienden en familie voor het bruidspaar. Zoveel goeie vriendschappen en zoveel liefde voelbaar aanwezig tijdens zo’n feest, echt bijzonder. Zelfs oma en opa uit de VS konden er zijn, beiden toch hoogbejaard, maar nog steeds zeer actief. Vier generaties aanwezig op een bruiloft, wat een zegen.

Vrijgezellig

WadlopenVoor zijn vrijgezellenfeestje werd zoon Lukas om 3 uur ’s nachts ontvoerd naar de Wadden voor een lange wandeling. Een moddergevecht (voor sommigen) was onderdeel van het program….

Moederdag 2009

Ontbijt op bed, door zoon, schoondochter en dochter in hun pyjama, kleine, lieve cadeautjes, een prachtige eigengemaakte kaart van kleinzoon Niek, een zonovergoten dag met koffie en lunch in de tuin, kan het mooier?  Het mag dan een commerciele uitvinding zijn, op deze manier heeft moederdag mijn zegen 🙂  Oh, en dochter Suzy kon haar vlecht talent uitoefenen op het haar van zus Saskia.