Dan maar Belgie in Little Italy

Het Grote Voetbaltoernooi is begonnen en echtgenoot mist daar liever geen wedstrijd van. Vaak is het tijdstip onaangenaam vroeg (we zijn nog in Boston VS), maar vandaag zijn er drie wedstrijden te bekijken. Eentje kijken we in the North End, zeg maar Klein Italie, mijn favoriete buurt in Boston. Er wordt Italiaans gesproken door de vele oudere mensen die er rondlopen en nog steeds wonen, sommigen nog (klein)kinderen van eerste immigranten. De huizen zijn van rode baksteen, de restaurantjes allemaal Italiaans en je kunt er koffie krijgen in kopjes en de koffie smaakt goed! Om over de gebakjes maar te zwijgen.

Dit jaar ontmoeten we een serveerster die uit België blijkt te komen en zowel Nederlands als Frans spreekt. Vandaag is ze vrij en zit met haar broer voor het grote scherm met de Belgische vlag, gespannen te kijken naar de wedstrijd. We steunen haar en echtgenoot heft We are the Champions aan met de Belgen na de overwinning. We zijn tenslotte family zegt de serveerster.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet