Het is een klein groepje vrouwen. Minder dan tien. We zitten om de tafel in een lokaal van een plaatselijke kerk, met materiaal om de Nederlandse taal te leren, en met een whiteboard voor mij om af en toe wat op te schrijven of te tekenen. Als ik zeven paar glazige ogen zie maak ik soms gebruik van mijn gebrek aan tekentalent om iets te verduidelijken. Dan snappen ze het vaak helemaal niet meer!
We hebben veel lol, vooral om mijn tekeningen of om een plotseling doorbrekend begrip waarom iets fout is. Of omdat we als vrouwen uit zes, zeven verschillende landen en culturen opeens iets hebben wat we allemaal begrijpen. Over kinderen of het huishouden, en vaak: mannen. Dat schept een band. Interculturele taalles is integratie op een diep, of liever nog, hoog, niveau,
Het acht uur journaal zit om mijn kleine tafel. De arbeidsimmigranten uit Oost-Europa, de hoogopgeleiden die uit Zuid-Europa wegtrekken en hier naar werk komen zoeken binnen EU verband. De Oost-Europese bruiden voor Nederlandse mannen. De bruiden van tweede generatie asielzoekers uit het Midden-Oosten, zoals Iran of Irak. De vluchtelingen voor het terrorisme geweld in Irak. Twee deelnemers met gehoorschade vanwege autobommen die naast hen afgingen. Slachtoffers van ontvoeringen in de familie.
Dit zijn vrouwen met een verhaal. Vrouwen die weten dat het leven niet uit alleen maar gezelligheid bestaat. Die dóór knokken. Die weer opnieuw moeten, maar ook willen beginnen. Zelf twintig jaar onderwijzeres geweest zit een van mijn leerlingen nu weer achter de opdrachtjes over Sinterklaas en Zwarte Piet (ja voor de inburgering moet je alles weten van de Nederlandse tradities!). Eén groot voordeel: ze leert snel.
Deze vrouwen zijn helden. Ik voel me zeer met ze verbonden en ik vind het een eer ze te mogen helpen de (lastige) Nederlandse taal te leren.
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
