Broederliefde

Ik hoor een schreeuw en vervolgens een hartverscheurende huil. niet ongewoon voor wanneer onze twee kleinzoons zich in elkaars nabijheid bevinden. Er gaat een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit van de een op de ander, maar dat wil niet zeggen dat alles zachtzinnig en met liefde geschiedt. Integendeel. Niek van zeven kan Kris van vier zo hevig knuffelen dat Kris bijna gekeeld wordt. En Kris zit Niek zo dicht op de huid dat die herhaaldelijk Kris wegstuurt (die zich niet zonder slag of stoot laat wegsturen) omdat hij ‘even alleen wil zijn.’

Dit keer is het Kris die achter Niek aanzit omdat hij wil knuffelen. En Kris is wel een echte knuffelaar. Maar Niek heeft er geen behoefte aan en duwt hem weg. Kris barst in een klagelijk huilen uit. ‘Ik wil alleen maar een knuffel!’ Niek laat zich niet vermurwen door het tranengeweld. Ik hoor hem zeggen ‘Ja, dan ga je zeker klikken tegen mamma, en dan gaat die zeggen dat ik jou knuffelen moet, nou echt niet, hoor!’

Kris is ontroostbaar en mijn oma hart breekt. Maar mamma heeft al vaker met het bijltje gehakt en is redelijk immuun voor dit prille leed. Ze weet Kris in een seconde met iets af te leiden.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet