‘Hij breekt eerst mijn poten’

“Weet je wat mijn vader zegt dat ie zal doen als ik met zo’n Marokkaan  thuis zou komen?”, giechelt het ene hoogblonde meisje  met een Utrechts accent.  “Wat dan?”, vraagt het andere hoogblonde meisje tegenover haar, zonder op te kijken van haar mobieltje.  We zitten in de sneltram van Utrecht naar IJsselstein, “dat stomme gehucht, waar niks te doen valt”, volgens de meiden. Ik zit gedwongen naast hen in de overvolle tram en moet wel meeluisteren naar de op luide toon gevoerde conversatie. “Volgens mijn vader moet ik het allemaal zelf weten, ’t is mijn eigen keus, maar hij breekt eerst mijn poten, dan die van hem, dan blijft ie vanzelf wel weg, volgens hem. En zo niet dan eten we elke keer als hij komt varkensvlees en wat de pot schaft, nou dan weet ie het wel!” Ze lacht zich suf, want de kans dat ze thuiskomt met een Marokkaan is blijkbaar nihil. “Oh ja, zegt haar vriendin, kauwgom kauwend, terwijl ze druk sms’t. “Nou, die van mij breekt niet eerst mijn poten, maar die van hem!” Het gesprek zet zich voort over het dragen van hoofddoeken, wat ze voor nog geen miljoen nog geen minuut zouden doen. Hoe mannen echt niks over ze te zeggen hebben, hoe niemand hen ook maar iets moet zeggen, dat ze niemand toestaan hen ook maar op enige manier  te bekritiseren want dan vliegen ze die persoon “echt waor” gelijk aan. De vooroordelen buitelen over elkaar heen en de agressie druipt eraf. Ik zou hen niet graag in een discussie tegenover me hebben, want alles wat ze denken en vinden is gebaseerd op (onderbuik)gevoelens. Ik vraag me af hoe je tot deze meiden zou kunnen doordringen. Zo gebekt, zo fel.  De enige die hen lijkt te bereiken is iemand als Geert Wilders die al die onvrede nog eens aandikt en gebruikt om macht te vergaren. Maar hoe bereik je hen met de liefde van God voor Wie alle mensen gelijk zijn en waard om geliefd te worden in Jezus naam?

Ik word een beetje somber in die sneltram van Utrecht naar mijn gehucht IJsselstein.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, tuinieren, tegenwoordig vooral inheems en biologisch. Verder mijn kleinkinderen, die niet meer zo klein zijn, mijn Nederlandse, Amerikaanse en Franse familie, kortom te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier. Toon alle berichten van Margreet