Wat een mens al niet bewaart, zuchtte ik bij het sorteren van een dikke map met post van m’n moeder. Vooral veel rouwkaarten, met bijbehorende liturgie. Een hele generatie en meer zat er in dat mapje. Grootouders, ooms, tantes, de vrienden en vriendinnen die altijd op verjaardagen present waren, m’n zus, twee zwagers…Geslachten gaan, geslachten zullen komen, wij zijn in uw ontferming opgenomen. De psalm op mijn vaders rouwkaart. Hoe waar en hoe vervreemdend soms.
En temidden van al die rouw en dat sterven een teken van leven! Piepklein maar toch: mijn geboortekaartje! Ik was helemaal ontroerd, dat ik daar tussen zat….
Let vooral op dat lieve Margreetje links!!
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik heb altijd gedacht dat jij Margaretha Hendrina heette. Hoe kom ik daar nu bij. Of is er iets fout gegaan met het geboortekaartje. Wel een heel lief kaartje.
LikeLike
Ja, ik was ook verbaasd! Ik heet zelfs Margaretha Hendrina Jacoba…Zal wel in het trouwboekje staan of zo..Volgens mij moesten Pa en Ma nog beslissen over een naam toen ik er al was, dus alvast maar eentje voor het kaartje en de andere twee bij de doop?
LikeLike
wat een leuke vondst!
LikeLike