Daar stond ik dan gisteravond. Op m’n 51ste toch nog zover gekomen: naar een concert in Paradiso, Amsterdam. Het zal wel aan m’n leeftijd liggen maar ik associeer de naam Paradiso met sex, drugs en rock’ n roll en dat was in mijn jonge jaren een plek om te vermijden…In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw toen de revoluties door de studentenwereld joegen was Paradiso ook echt zo’n begrip: woest en wild Amsterdam met als rock’n roll tempel het voormalige kerkgebouw (!) van De Vrije Gemeente.
We gingen er gisteren heen om te luisteren naar shawn colvin. Een zangeres (singer/songwriter) uit Amerika. Prachtige folk/country muziek. Mooie dichterlijke teksten en subliem gitaarspel, volgens mijn lekenoordeel.
Paradiso is wat het waarschijnlijk altijd geweest is, een poppodium waar allerlei soorten muziek gespeeld wordt en waar christenen te lang zijn weggebleven om te laten zien dat pop best zonder sex en marihuana kan om er van te genieten…
Al moet ik eerlijk toegeven dat 2 uur staan, met een rokende menigte om me heen (en ja er werd ook meer dan alleen tabak gerookt) wel vermoeiend is! De bank bij de Irish Pub waar we na afloop nog een wijntje dronken bracht m’n inmiddels pijnlijke rug welkome verlichting.
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
