Vandaag uren op de eerste hulp van ziekenhuis in Dordt gezeten. Mijn moeder dronk zeer slecht en kon geen medicijnen meer slikken terwijl ze anti-biotica moest hebben vanwege een urineweginfectie. Een opname was dus onvermijdelijk. Eenmaal in het ziekenhuis blijkt ze heel erg uitgedroogd en een extreem hoge suikerwaarde te hebben (31!) Geen wonder dat ze zich zo ellendig voelt.
Vreselijk bij al die onderzoeken te moeten toekijken!! Die magere armpjes, met bloedvaatjes als spinnewebben en dan maar prikken voor bloed. Een keer hier, een keer daar, zonder veel resultaat. Infuus raakt verstopt, moet er uit en dan er weer in, aan de andere hand. Nou ja, gelukkig was ik met mijn zus Thea en die is wat flinker dan ik, dus af en toe ging ik maar naar de gang!
Om 13.00 uur waren we bij de 1e hulp en om 18.45 lag moeders op geriatrie en was alles getekend en gedaan en zijn we, met moeite, weg gegaan.
Het meest vervreemdende was om een niet-reanimatie/ICT beleid te kiezen. Maar na de urenlange kwelling van al die naalden had ik daar wel vrede mee.
Ontdek meer van PARELPAD
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
